We gaan bijtijds op stap, de honden en de baas.
Onze kleine wereld is waanzinnig mooi en zo ongelooflijk stil.
Nog geen wandelaars, mountainbikers of joggers te zien, we hebben het hele gebied voor onszelf! Het is sprookjesachtig… weldadig om te struinen in het natte gras vol spinraggen.

In de verte hoor ik kerkklokken luiden. Het raakt me, het gebeier van die klokken heeft iets geruststellends. Ik hou van klokgelui op zondagochtend.

Na een uur of twee lopen gaan we kletsnat en voldaan naar huis. De honden zijn hongerig en ik heb zin in koffie.

Wat een cadeautje, dit geweldige nazomerweer!