Maandelijks Archief: januari 2012

Soms sta je aan de verkeerde kant

20 vrijdag jan 2012

Posted by in Fotografie

≈ 5 reacties

Hond had een afspraak met zijn kapster.
Toch maar voor de zekerheid de camera in de auto mee, want *je-weet-het-nooit*.
Een poos in de polder wezen kijken naar de ganzen.
Ik ben gek op alles wat vliegt.
Of het nu een F16 is, een Cougar of een ‘doodgewoon vogeltje’.
De motoren van de voorraadwagen afgelopen week bij de Jumbo brachten me terug naar Schiphol, naar ronkende motoren van de vliegtuigen. Ik voelde me al opstijgen en vliegen.

De routine bij zo’n Spa-dag-voor-mijn-hond is dat ik wat pierewaai en daarna in de Hema mezelf trakteer op een grote koffie met een broodje. Ik zat heerlijk in de zon, mijn handen geklemd om de beker koffie want ik had het koud gekregen in de polder. Als extra cadeautje klonk Adele’s “Set fire to the Rain” op de achtergrond. Tranen over mijn wangen. De kapster van Juda redde me met haar telefoontje van ‘Juda is klaar’ van nog meer tranen.
Na de trimbeurt even heerlijk uitwaaien:

Izzy ging vanmiddag voor de bonus omdat ze ‘heel-braaf-op-het-huis had gepast’:

Geen paniek.
De haas leeft nog steeds.
Frank en vrij.
En Izzy… ach, ze wordt een dagje ouder.
Ze kan toch niet tegen de haas op.
Bovendien luistert ze goed.

Graag méér…

19 donderdag jan 2012

Posted by in Fotografie, Persoonlijk

≈ 3 reacties

… vorst.
… bomen en struiken barstensvol rijp.
… winterzon.
… weergaloze zonsopkomst.
… en winterkou die mijn wangen doet gloeien en die me energie geeft.
… thuiskomen van een heerlijke wandeling en nagenietend een grote mok thee drinken.
… kijken vol ademloze verwondering naar die prachtige heldere sterrenhemel.
… ademwolkjes die ik het universum in blaas.
… ramen krabben *hoort er ook bij, dat heb ik er graag voor over*.
… om half zeven ’s ochtends met Juda en Izzy lopen in een nog stille wereld.

Nu mopper ik omdat ik verkleumd en nat thuiskom, omdat de dagen grijs en deprimerend aanvoelen, roepend dat ik mijn honden ga herplaatsen zodat ik na werktijd me thuis kan opsluiten en de deur niet meer uit hoef en me kan nestelen in mijn luie stoel met een boek.

Weekend

13 vrijdag jan 2012

Posted by in Persoonlijk

≈ 3 reacties

Ik moet er nog in groeien: in 2012.
Het kost me moeite om in het ritme te komen. De nieuwe werktijdenregeling brengt met zich mee dat ik een half uur eerder begin. Kwart over zes opstaan went nog niet echt, maar ik hecht aan mijn wandelen ’s middags met mijn honden. Die tijd doorbrengen met hen in het veld, het bos of bij de plas is belangrijk voor mij. Dan maar eerder opstaan. Het is mijn manier van ‘op adem komen’.
Spaanse hond Izzy weigert de laatste tijd hardnekkig haar eten: ze ruikt en kijkt bij d’r bak om vervolgens letterlijk haar afkeer duidelijk te maken van de o zo kostelijk maaltijd om zuchtend haar plek op te zoeken. Juda aast en denkt “hah! dat vreet ik er wel bij op!’ Mooi niet 🙂 dacht ik zo.
Terwijl ik vanavond laat mijn maaltijd eet, staat Izzy kwijlend en wel voor me. ‘Honger’, zeggen haar ogen. Ik bied haar een stukje worst aan. ‘Hap-slik-weg’ is het, en rap dat het gaat.
Klaar Spanjool, er is niks mis met jou. Je gedraagt je als een verwend loeder. Morgen weer gewoon je bak eten. De honden in Spanje zouden jaloers op je zijn. O Zo!

Weekend.
De boodschappen zijn binnen.
Steeds vaker merk ik dat ik meer bewust mijn inkopen doe: zoveel mogelijk biologisch zonder troep. Ik spel de etiketten. Liever maak ik zelf lekkere prutjes. Met knoflook, ui en Spaanse pepers in huis kom ik een heel eind. Veel meer dan verse groente en fruit heb ik niet nodig.

Ik heb mezelf een kadootje gegeven: De Sneeuwluipaard.
Met dank aan Vlasje.

Dat is uiteindelijk de enige moed die van ons wordt gevraagd: dat we de moed hebben voor het vreemdste, het eigenaardigste en onverklaarbaarste dat we tegen kunnen komen. Dat de mensheid in dit opzicht laf is geweest, heeft het leven oneindig geschaad; de ervaringen die ‘visioenen’ worden genoemd, de hele zogeheten ‘geestenwereld’, dood, al die dingen die ons zo na zijn, zijn, door ze dag in dag uit te ontwijken zo verdrongen uit het leven, dat de zintuigen waarmee we ze hadden kunnen bevatten, afgestompt zijn. Om nog maar te zwijgen van God.
Rainer Maria Rilke

Fijn weekend gewenst!