Tags

Grasklokjes: ze doen me altijd denken aan het mooie nummer van Sting “How fragile we are…” Ze bloeien in lang niet zo’n grote hoeveelheid als vorig jaar. Zo zie je maar weer dat het (gelukkig) nooit hetzelfde is. Ik zag ze gisteren in de berm en moest uiteraard even halt houden. Nou, dat heb ik geweten… DSC05742Het duurde maar even of ik voelde iets op mijn arm kriebelen en ook nog es flink bijten: één simpele mier die binnen no time voor een hoop ellende zorgde! Behoorlijke jeukbulten kwamen ontzettend snel opzetten. Als de weerlicht weg uit het gras en de ‘ehbo-kit’ tevoorschijn gehaald uit mijn fototas. Ik heb altijd paracetamol en antihistamine-tabletten bij me, net als een kleine tube tandpasta tegen de ergste jeuk. Dat heeft me gered van een nog meer heftige allergische reactie. Het kon niet voorkomen dat mijn onderarm flink opgezet raakte, maar het had veel erger gekund. Vanmorgen keek ik daarom wel heel goed uit bij de grasklokjes:

DSC05769 DSC05783 DSC05800 DSC05810 DSC05817Op afstand een kwikstaartje met volle mond:DSC05837