En zo ineens is ze er niet meer…
Ik ben helemaal stuk en kan het nog niet eens echt bevatten.
Er is een gat in mijn hart geslagen.

Ze was de laatste dagen niet zo fit, niet willen eten en ’s nachts erg onrustig. Vannacht mopperde ik nog op haar omdat ze voor de zoveelste keer naar buiten wilde en toch ook weer niet.
Gisteren zag ik dat ze niet kon ‘vlaggen’ en dat ze door haar linkervoorpoot zakte.
Vanochtend stond ze op uit d’r mand en zakte vrijwel direct in elkaar.
Ze kon niet meer lopen, alleen nog wankelen.
Toen wist ik onmiddellijk dat er iets heel erg fout zat.
Er was eigenlijk geen andere keus dan haar te laten gaan.
Ze heeft tot op de laatste dag genoten van haar vrijheid.
En vooral ook van de muizenjacht.
Maar wat is het leeg en moeilijk en vooral zo onwerkelijk…

Dag allerliefst meisje van me, dag heerlijke pretbek, dag lieve gekke Spanjola….
Het was met jou niet altijd even gemakkelijk, ik heb echter zoveel van jou geleerd waar ik je heel erg dankbaar voor ben.
Ondanks twaalf heerlijke jaren met jou voelt het toch als te kort meisje, echt te kort.
Je vroeg zo weinig, en je gaf zo ontzettend veel.
Dank je wel voor de geweldige tijd met vele avonturen die we hebben gehad!
Wat ga ik je verschrikkelijk missen, lieve lieve Izzebizz… ♥DSC07570 DSC08885 DSC06837