Hoe groots klein kan zijn

Kerstavond.
Ik voelde me enigszins ontheemd vandaag.
Vanmorgen vroeg boodschappen gedaan, het was betrekkelijk rustig in de buurtwinkel. Ik hou niet van de kerstdrukte met alle commercie eromheen en had al helemaal geen zin om één van de grote supermarkten in te duiken. Met tien minuten stond ik weer buiten. Kijk, daar hou ik van!
De Blije Beer wachtte braaf in de auto, klaar om uit te waaien bij de plas.
Hij heeft werkelijk heerlijk lopen Bommelen, zoals alleen een Echte Bommel dat kan: De kleuren van zand en water… ik hou ervannet als van het wuivende rietBlije Bommel Het doet me zo goed om met hem op stap te gaan, om hem vrolijk te zien, om samen wind en water te trotseren, om hem vervolgens thuis met een zeer tevreden zucht aan mijn voeten in slaap te zien vallen… snurkend en wel…

Vanmiddag een pan kippensoep gemaakt.
Morgen gaan Juda en ik bij meneer P. eten: de witlof/ham/kaas/schotel waar meneer P. zo dol op is heb ik al voorbereid. Trouwens, een lepeltje mosterd door de aardappelpuree is erg lekker.

Leonard Cohen klinkt door de luidsprekers.
Ik blader wat in de nieuwste Flow.
En lees met aandacht het artikel ‘Hoe groots klein kan zijn’.
Het spreekt me aan.
Aandacht en oog voor iets hebben.
Voor elkaar hebben, op wat voor manier dan ook.
Dat is lichtstraaltjes vangen en verspreiden.

Dank jullie wel voor de fijne reacties ook dit jaar weer op mijn blog, die zo fijn zijn om te lezen, me goed doen en me inspireren. Het maakt me warm van binnen!

Geniet vooral van de kleine dingen onderweg… lichtstraaltjes zijn overal.
Gewoon kijken en ontvangen…Maak er mooie dagen van!