Hehe, ik ben weer een beetje mens…!
Wat kun je je knap ellendig voelen wanneer het lijf het laat afweten en je over werkelijk elke beweging moet nadenken. Weg is dan het automatisme waarmee alles gebeurt.  En vreemd om ineens te moeten bedenken hoe je toch in hemelsnaam die drempel moet nemen, hoe je je kleren aan moet zien te krijgen zonder al te veel gekerm en over billen afvegen nog niet eens gesproken… 🙂
Bedankt voor jullie beterschapswensen, fijn was dat om te lezen!
En tja… ‘wie laat Juda uit?’, vroeg Vlasje.
Nou, ikzelf.
Ik moet toch in beweging blijven en Juda is geen ‘trekhond’ (mits er geen kat op de loer ligt…).
Schuifelend en stram gingen we samen de buurt door.
Gisteren de eerste scholekster gehoord en gezien!
Vandaag zijn we weer heerlijk naar het bos geweest, ik had de Blije Beer geen groter plezier kunnen doen…DSC09871a DSC09872DSC00080

DSC00082DSC00064Een per ongeluk foute fotoDSC09901Het blijft me betoveren, dat beukenbladDSC00099Vandaag zag ik hoe groen het blad van de braamstruiken alweer wordt, ik heb maar bar weinig fraai verkleurd blad gezien. Deze deed nog een beetje zijn best…DSC09907En Juda heeft gelijk: die kerstboom kan écht niet meer 🙂DSC00084Het was heerlijk om ons zo vertrouwde rondje weer te kunnen lopen! Elke dag een stukje verder, elke dag gaat het beter. Wat ben ik daar blij mee!