Vandaag zou je twaalf jaar geworden zijn.
Ik had gehoopt op nog een heerlijke lente samen, maar dat zat er niet meer in, mannetje. Het is goed zo: ik heb er echt vrede mee en kijk met grote dankbaarheid terug op alles wat is geweest. Vol warmte blader ik door de vele foto’s van jou en Izzy. Het is wel heel veel gemis in korte tijd. Ik mis je knuffelvacht, die zalige brede kop van je, je heerlijke zuchten van genoegen en alles was goed… als je maar bij mij in de buurt kon zijn! En soms hoor ik mezelf keihard lachen als ik denk aan bepaalde momenten.
Zoals die ene keer dat jij op jouw manier aan het baggeren was, verstopt in de berm aan het water. Vriendin I. en ik zagen het echtpaar aankomen: op en top stijlvol gekleed en dan bedoel ik ook echt geklééd… op z’n dure Burberry’s. I* en staken er wel erg schril bij af in onze afgedragen hondenoutfit…
Ik kneep hem als de ziekte: als ik je zou roepen had je direct door dat er ‘wat’ was en zou je eerst es goed om je heenkijken waarom ik je riep. En mensenhond als je was, zou je héél blij pompidompidommend en schuddestaartend alvast ‘het mensvolk’ tegemoet gaan. Dat leek me in dit geval op z’n minst niet gewenst… En dus bad ik keihard in stilte dat je gewoon lekker doorging met graven en baggeren, dat je niks zou merken en vooral dat ‘de chic’ rechtdoor zou lopen en niet de brug over zou gaan richting ons.
Dat soort dingen moet je op die momenten écht niet doen of denken.
Want dat is werkelijk alle goden verzoeken.
Natuurlijk kwamen ze onze kant op.
Natuurlijk moesten ze de bocht om en de brug over.
Natuurlijk besloot jij net op dat moment om op je allersmerigst uit het water te komen.
Zoals een echte Golden retriever betaamt.
Om je vervolgens goed uit te gaan schudden, terwijl de dure Burberry’s geheel in Britse stijl langs wandelden.
Onbetaalbaar was het…………………… 🙂
Vriendin I. en ik kunnen er nog vreselijk om lachen als we het daarover hebben!

Tijd ontbreekt om selectief foto’s te kiezen, maar het is vast wel duidelijk dat je een heerlijk volwaardig hondenleven hebt gehad!
Lieve lieve Juda… mijn o zo geweldige Bommel met een gouden karakter ♥

Ik heb genoten van je overgave
die onvoorwaardelijk was.
De onafscheidelijke drang
om naast me te zijn.
De nimmer aflatende vreugde
bij het weerzien.
Jouw karakter en kracht.
We spraken niet met elkaar
maar communiceerden.
Jij leefde jouw leven
zoveel meer intenser.
Maar helaas ook zoveel korter.
Jouw blik, mijn blik,
meer was niet nodig.
Je was er altijd voor mij…
mijn hond.