En dat het een enerverende week is geweest…
Zondagavond besloot ik dat ik genoeg had van het grote zwarte gat dat me aan zat te gapen en steeds dichterbij kwam. Daar moest echt iets aan veranderen. Ik bedacht dat ik het nu wel aandurfde om uit te kijken naar een andere hond: mijn hart bleek groot genoeg voor weer een nieuwe liefde in mijn leven. Geen pup dus; er zijn zoveel honden -én katten én én én…- die wachten op een nieuwe toekomst, een warme mand, zeker nu de vakantietijd weer in aantocht is… Zodoende bracht ik maandag een bezoek aan het asiel. Ik had iets heel anders in gedachten, en kwam thuis met Boaz. Ik had geen betere keus kunnen maken, we lijken voor elkaar gemaakt. En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat hij hier nog maar een aantal dagen woont. Het is roerend om te zien dat het aan zijn buik vastgeplakte staartje inmiddels er bijna af valt van het vele gekwispel… daar werken we dan ook hard aan, mét resultaat!
Vanochtend hebben we een heerlijke wandeling gemaakt met Nandia en haar baasje door het prachtige Drentse landschap, langs vennetjes en over leuke bospaden. Ik kan merken dat ik het niet meer gewend ben om wat kilometers te maken… 🙂 Het was fantastisch wandelweer en Boaz heeft bijna de hele wandeling -ruim zeven kilometer- los gelopen. Hij blijft keurig op het pad en genoot met volle teugen. Net als de rest van de roedel…. Daarna hebben we een poos op terras gezeten voor een kop koffie en een broodje gegeten: een mooie terrastraining voor het kereltje!
Bij thuiskomst duurde het maar even of hij was onder zeil…
Wat heb ik weer ontzettend geboft.
En eigenlijk hij ook wel…
altijdmooiweer 
gewoonanneke gezegd:
Ik ben helemaal achter met lezen en dan lees ik ook nog van achter naar voren ;).
Maar heb inmiddels al veel foto’s gezien. En je hebt gelijk jullie hebben het allebei goed getroffen en een heel fijne tijd met hem hoop ik voor je, hoe oud is ie eigenlijk???
LikeLike
altijdmooiweer gezegd:
Haha, jij leest wel vaker van achter naar voren, valt me op 🙂
Boaz is vier, maar kan soms heel pupperig aandoen.
Hij is een heerlijk kameraadje, Anneke!
LikeLike
gewoonanneke gezegd:
Ja klopt meestal ga ik een keer per week zitten lezen van achter naar voren mijn mails. 😉 Ik geloof het zeker dat jullie een goed team zijn.
LikeLike
René Vos natuurfotografie gezegd:
Heerlijk om te lezen hoe jullie aan elkaar beginnen te wennen.
Gr. René
LikeLike
kakel gezegd:
Jullie horen gewoon bij elkaar, net als zwart en wit! Geboft van twee kanten 😀
LikeLike
altijdmooiweer gezegd:
Lieve Kakelina, ik snap er helemaal niks van… maar ik kan nog steeds niet reageren op je blog… ’t Is maar dat je weet dat ik wel lees… Dikke knuffel!
LikeLike
Sylvia gezegd:
Wat een leuke hond. Veel geluk met Boaz
LikeLike
Noortje Russel gezegd:
Mens (en dier), wat heerlijk om te zien en lezen… Lucky birds zijn jullie, allebei!!
LikeLike
Trees gezegd:
Jullie zijn allebei bofbipsen!!!
Je hebt weer een doel hè, zorgen voor een levend wezen is goed voor een mens! Je bent nodig en met een hond moet je ook nog eens de deur uit! Je hebt er goed aan gedaan door naar het asiel te gaan. Het was vast net op tijd want zo’n leuke hond zou daar vast niet lang zijn gebleven!
Geniet ervan!
LikeLike
minoesjka2 gezegd:
Weet je, ik ben er van overtuigd dat als je met je gevoel besluit om je deur opnieuw open te zetten voor een nieuw huisdier, het juiste dier op dat moment ook voor je klaar zit.
Wat jij nu met Boaz had, had ik in 1998 met mijn 2 kattenmeisjes.
Zo mooi om bij jou weer bevestiging te vinden in mijn overtuig, door de blijheid van jou en Boaz. 🙂
LikeLike
epverbeek1963 gezegd:
Fijn voor jullie, en blij dat er nu weer vreugde komt in je leven! Ik hoop dat jij en boaz heeeel lang van elkaar mogen genieten!
LikeLike
vlasje gezegd:
Dit was het goede recept voor jou, denk ik. Boaz lijkt al minder gespitst op het maken van fouten en meer op zijn gemak. Wat een heerlijke repo. Omhelzing voor julluie beiden!
LikeLike