De scharrelaars

Ergens halverwege februari is dochterlief verhuisd richting de Overijsselse provincie. Ik zie haar dus jammer genoeg veel minder.
Ze is gaan samenwonen met haar Grote Liefde.
En schandalig genoeg was ik nog altijd niet geweest.
Ik had nog wat spullen voor haar, dus bijtijds de auto ingeladen en op stap. Het voelde als een vakantiedagje: heerlijk weer, muziek aan etc.
Ze hebben al een deel van hun dromen verwezenlijkt: een vrijstaand huisje in een landelijke omgeving.
Het is een alleraardigst huisje, niet groot, weinig luxe, want daar geven ze beide niet om.
Waar ze wel om geven, is rust, ruimte en natuur.
Alles wat ze nodig hebben (en dat is niet zoveel), is aanwezig.
In welke kamer je ook bent, er is zicht op de velden en bosrand waar inderdaad de reeën lopen.
Boerenzwaluwen, gierzwaluwen, huiszwaluwen, de buizerd, vogels in allerlei soorten en maten die af en aan vliegen met voedsel in de bekjes voor hun jongen.
Nog één van haar dromen was kippen.
Inmiddels lopen er drie zijdehoenders scharrelend in de tuin.
En zat ik heerlijk tussen de kippen.
Als je dat leuke spul een poos gadeslaat, begrijp je ook ineens de uitdrukking ‘er als de kippen bij zijn’!

Advertenties

Niks bijzonders

Eigenlijk heb ik niks bijzonders gedaan vandaag.
Een aantal zakelijke dingen weggestreept van mijn lijstje.
Afspraken gemaakt die moeten gebeuren.
Ze hebben geen haast, maar ze helpen me wel om in beweging te blijven.
En vooral ook om mijn eigen spoor te blijven volgen.
Anderzijds zijn het wel dingen die een beroep doen op mijn emoties.
Op keuzes maken.
En op mijn evenwicht.
Laat ik dat laatste nu toch wat onderschat hebben.
*mompelt iets over ezel en steen etc.*
Aan het eind van de middag daarom eerst maar met een biertje in de tuin gaan zitten.
Met genoeg stof om over na te denken.

Ondanks dat deze warmte niet mijn ding is, heb ik wel genoten van de dag. En ervaar ik voldoening en zoveel meer, bijna te groot voor woorden.

Hittegolfsalade

Een paar keer in de week krijg ik de ‘Mijmeringen’ van Annemiek van Deursen in mijn mailbox.
Daar word ik blij van.
Haar teksten weten me telkens weer te raken.
Vooral die van vanochtend:
De kunst is om jezelf te vinden
en te leren onderscheiden
wat je jezelf hebt wijs gemaakt
wat je door anderen aangepraat hebt gekregen
en wat echt bij je past….

Mooi gezegd, Annemiek!

De hittegolfsalade van Annemiek is een goed idee!
Ik ga maar es boodschappen doen… 🙂

Weekend

Het is bijna 23.00 uur en ik zit nog even heerlijk buiten onder de sterrenhemel.
Mijmerend over het weekend.
Geen beter begin van het weekend dan een wandeling met Olivier en zijn vrouwtje: Heerlijk Blij Beest, die ook heel goed de Kunst van het Bommelen kent ♥
Bovendien geen betere remedie op mijn eerste verjaardag zonder rozen, zonder Izzy en zonder Juda.
Ik heb mezelf verwend met een grote hortensia.
En ben schandalig verwend met prachtige dieprode pioenrozen.
Ik kan mezelf zijn.
Met de vragen die me bezighouden.
Het mag er allemaal zijn.
Ondanks de pijn kan ik het ervaren als rijkdom en dankbaarheid.

Vandaag was ik spoorloper tijdens de speurles van Nandia!
Erg leuk om mee te maken: tijdens de rit van bijna een uur wordt mij een zakdoek in de handen gedrukt, als speurlap voor Nandia. Ze moet mijn geur oppikken. We kletsen de tijd makkelijk vol, het vrouwtje van Nandia en ik. Het is leuk om iets heel anders en iets nieuws te doen!
En ze doet het zooooo ontzettend goed, die Griekse dame!

Zo langzamerhand wordt het ‘gewone leven’ weer een beetje zichtbaar.

De kwikstaartjes

Droog gras voor de verandering… 🙂
En heerlijk liggen in de zon.
Kijkend naar de kwikstaartjes.
Hun loopje heeft iets parmantigs, zo van ‘wie doet me wat’.
Genieten met een Hoofdletter, de ADHD-vogeltjes volgens Kakel…

Zwijmelen op zaterdag

Voor meer Zwijmelen op zaterdag: kijk es bij Marja

Veenpluis

Ik moet echt nog een keer terug voor dit moois.
Maar dan met laarzen aan…
En een waterdichte broek.
Wel zo handig in een kletsnat gebied 🙂

De lupines komen ook weer tevoorschijn

Het belooft een zonnig en mooi weekend te worden.
Ik heb een paar leuke uitjes in de planning.
Fijn weekend gewenst!

Thursday Challenge – Abandoned

Thursday Challenge: ABANDONED (Buildings, Cars, Things in Disrepair,…)

Metafoor

Waar de één zijn bloemen laat vallen…

en prachtige sporen nalaatkomt de ander volop tot bloei en kleur

seizoenen van het leven: altijd weer een wonder… wat een rijkdom.

De diepte in

‘Op ieder niveau is de dood de voorloper van herboren leven.
Het leven moet geleefd worden, daar is geen ontkomen aan.’
Irene Claremont de Castillejo

Ik weet dat ik de diepte in moet.
Er is geen ontkomen aan.
Met open vizier de vragen tegemoet treden die in mijn hart leven.
In datzelfde hart liggen de antwoorden al te rijpen.
Het vraagt vooral om niet bang te zijn voor mijn schaduwkanten.
Het vraagt enkel om eerlijkheid en mededogen.
Ik verlang naar ‘terug’.
Die weg echter is definitief afgesloten.
Ik heb zevenmijlslaarzen nodig.
Om een sprong voorwaarts te maken.
De diepte in.

Mijn hart glimlacht.