De zwaluwen

Met ietwat van jaloezie kijk ik naar de beeldschone foto’s van het ijsvogeltje, gemaakt door René Vos.
Hij weet ze prachtig weer te geven, ik geniet er heel erg van.
Bedankt René, voor zoveel moois op je blog!
Inmiddels is het ijsvogeltje ook terug op één van mijn wandelstekken en dat is al heel vreugdevol!
Een paar keer heb ik het vogeltje over het water zien scheren, met de snavel vol vis. Ongetwijfeld voor de jongen. Ook zonder foto’s kan ik daar echt van genieten!
Ik ben blij met ‘mijn’ zwaluwen.
Want dat zijn evengoed fraaie fotomodellen…:

Mijn monteur

Er was maar een kleine tik voor nodig om mijn kentekenplaat van de auto te rijden. Gelukkig merkte ik het en ging ik langs de garage.
Heb ik al eens gezegd dat mijn garagemonteur een Super Monteur is?
Bij deze!
Mijn garage is een klein bedrijf, gerund door twee kameraden die ervoor gaan. ‘Tijd’ komt niet in hun woordenboek voor.
Persoonlijke betrokkenheid, service en klantvriendelijkheid staan hoog in het vaandel.
Mijn monteur: eerlijk en betrouwbaar, integer, rustige knul, goed advies, mij niks willen (en hoeven) aansmeren.
De koffie is altijd klaar, mag ik zelf pakken.
Ik kom er nu al een aantal jaren en we maken in het klein toch aardig wat ‘wel-en-wee’ van elkaar mee.
We maken graag even een praatje over hoe het met zijn nu tweejarige dochter gaat. Hij vertelt met die speciale twinkeling in zijn ogen over haar. Die ingetogen maar o zo speciale blik, mooi om te zien. En dat ik net de drie maanden oude zoon van zijn collega heb gemist.
‘Wacht maar even, ik help je zo’, zei hij.
Binnen tien minuten is de klus klaar.
En met een grote grijns zei hij: ‘het allermooiste komt nog: het kost je niks!’ ‘Ik kom binnenkort wel langs,’ zeg ik met eenzelfde grijns.
Boaz zit in de auto.
‘Wat leuk dat je weer een hond hebt, daar heb je goed aan gedaan’, zegt hij. Zijn zinnen zijn vaak kort, maar oprecht. Hij heeft een brede belangstelling. Alleen al daarom is een bezoekje aan mijn garage nooit een straf. Kijk, daar hou ik van.

‘Binnenkort’ wordt morgen.
Sta ik op het drukste moment van de dag op het drukste kruispunt in de stad terwijl ik voel hoe mijn auto niet meer goed stuurt. Bij voorbaat neem ik gas terug, ik vertrouw het niet.
Terecht: lekke band.
Voorzichtig rij ik de kruising over om de berm in te rijden.
Hulde aan de ANWB.
En wat ben ik blij dat het me niet op de snelweg gebeurde…

Thursday Challenge – Trail

Thursday Challenge: TRAIL (Trail, paths, roads, sidewalks, streets,…)

Op stap

Weerbericht: bewolkt en een graad of 18.
Kan niet beter.
Miezerregen.
Ideaal wandelweer voor mij.
Ik besluit om er een dagje uit van te maken. Krentenbollen uit de vriezer mee, een appel in de tas en we gaan er vandoor.
Ik heb er zin in en Het Hondje ook.
We lopen een groot deel van de achterkant van het mooie Balloërveld, rust, ruimte en stilte:
Een kijkje bij en door het monument ter herinnering aan H.W. de Vroome, gemaakt door Bastiaan de Groot: De tekst raakt me…, wat een waarheid!
Boaz heeft het reuze naar zijn zin:
Onderweg vind ik een mooie steen die ik in mijn enige nog lege broekzak prop; de andere zakken zijn gevuld met mobiel, hondenkoekjes, hondenfluitje, lensdop en autosleutels. Na zo’n anderhalf uur wandelen zijn we weer terug bij ons startpunt.
Mijn steen leg ik bij de andere stenen in het monument:
Wat een cadeautje, dit mannetje…
Juda’s trimster had nog iets van me te goed. Het was fijn om haar weer te zien! De kaart met foto van Juda bij de ingang van haar trimsalon trof me…Het voelt als weer een stukje afscheid nemen.
En dat is het ook.
Dag lieve vent, dag fijne kameraad!

Geen betere plek om een poos te zijn met een hoofd vol herinneringen dan aan het strand. En zelfs een hondenstrand voldoet…
Voor mij een broodje bij Paviljoen Meerwijck en voor Boaz een rauwe fricandel 🙂Het voelt als een week vakantie!

Big Brother

Herman Sandman: Open brief aan Grote Broer

Dag CIA, NSA, Google, Facebook en AIVD,

Ik begrijp dat jullie, of een andere mij onbekende entiteit, mijn gangen nu ook kunnen nagaan via de anonieme OV-chipkaart.

Dat is knap, technisch gezien, maar ik wil even laten weten dat het een zinloze bezigheid is. Je moet mij niet hebben. Ik ben een wat traditionele man zonder terroristische ambities. Ik woon in Oost-Groningen en dat wat hier nog overeind staat, staat op instorten, dus een aanslag in deze contreien is hetzelfde als nasi meenemen naar de Chinees.

Zoals de meeste Groningers kom ik weinig buiten de provincie. De kans dat we ons op de brommer in een soort nine/eleven-actie in Het Torentje boren is nihil. Zie de protesten tegen de gevolgen van gaswinning. Los van een enkele tweet houden we het netjes. Sinds het beleg van Bommen Berend in 1672 is het hier redelijk rustig.

Mijn bewegingen als consument in kaart brengen is ook vergeefse moeite. Boodschappen doe ik elke zaterdag bij C1000 of Jumbo, groenteboer Vos in Sappemeer en Bakker Dijkman in Slochteren. Mijn vrouw koopt mijn kleren. Op zaterdagavond zitten we voor Midsomer Murders en soms, als zij in slaap valt, kijk ik voetbal.

Mocht er wat van mij bijzitten tussen die 1,8 miljoen telefoontjes, bespaar je de moeite van het uittikken. Wij praten onderling Gronings en de thematiek beperkt zich tot: ’t was niks, ’t is niks en ’t wordt niks.

O ja, als ik de OV-chipkaart gebruik, is het om in de stad te gaan zuipen.

Groet, Herman

P.S. Als er toch iets verandert, wil ik dat zelf ook wel doorgeven. Zeg maar waar ik moet zijn.

Lees meer van Herman Sandman op zijn blog.

Bron: www.sikkom.nl

Helen

nog regelmatig brand ik me
aan dat vuur van heimwee en verlangen binnen in mij
naar hoe het was
en hoe het nooit meer zal zijn
naar ‘terug’

littekens
wie draagt ze niet

ik lik mijn wonden

opgepakte draad
-af en toe moeizaam-
ragfijn als zijde
de brug tussen verleden
en wat in het verschiet ligt

elk einde is een nieuw begin
schrijft Annemieke

ook helen
gebeurt van binnen

net zo onzichtbaar
als mijn wonden

Genieten met het ventje

We lopen heel wat af, het ventje en ik. En we genieten er allebei erg van. Boaz kweekt gespierde billen met zijn huppeldrafje en mijn broeken gaan inmiddels ietwat ruimer zitten —> bijkomend voordeel 🙂
Een waterrat lijkt er vooralsnog niet in te zitten…
hij is meer het type landrot, gok ik…
Hij komt steeds meer los en dat is erg fijn om te zien!
Ik ben benieuwd naar wat er allemaal nog uit de ‘verpakking’ gaat komen.
Hij snuffelt gezellig om me heen en jaagt hooguit eenden uit de berm…
Vandaag ondanks de wind de macrolens weer eens uit de tas gehaald. Met wat geduld toch een paar plaatjes kunnen maken:
De klaprozen… altijd weer mooi en fragiel:
Zo langzamerhand kom ik weer in mijn ritme, en dat voelt goed.
De opmerking vandaag ‘je ziet er weer uit als vanouds!’ heb ik maar opgevat als een compliment… 🙂

Het balletje

Hij leert het al aardig: om half zeven piepend voor de deur gaan liggen omdat hij vindt dat er dan ‘UIT’ gegaan moet worden. Maar vandaag was ik niet zo matineus. En ik was ook niet van plan om lang weg te blijven. Kortom: om zeven uur stapten we de deur uit om vervolgens pas tegen tienen weer thuis te komen. Wie voedt eigenlijk wie op… We kwamen iemand tegen die ik via via ‘ken’, ik zag het aan haar fiets en hond. De honden konden het uitstekend met elkaar vinden en dus hebben we gezellig samen opgelopen. Altijd leuk, zo’n onverwachte ontmoeting!Nieuwsgierig naar het water, balletje uit de tas… Hij moet nog wel wat leren wat water betreft.
Want hij was niet degene die met natte pootjes naar huis ging… 🙂

Zwijmelen op zaterdag

Voor meer Zwijmelen op zaterdag: kijk es bij Marja

Jonge knobbelzwanen

Een aantal weken terug zag ik dat het zwanennest leeg was: vier jonge knobbelzwanen, prachtig! Vanochtend liep ik tegen zeven uur met Boaz op ‘de hei’, weer heerlijk op mijn manier aan de struin 🙂 En een balletje apporteren vindt hij inmiddels ook erg leuk! Hij krijgt al mooie bespiering op zijn billen, die knappe vent van mij ♥

Toen ik terugreed, zaten de zwanen niet op ‘hun’ plek; inmiddels hebben ze hun kroost verhuisd naar het ‘Grote Water’ Af en toe plaats ik een foto op de FB-pagina van Natuurmonumenten, zoals vandaag deze:En dan ben ik er best een beetje trots op als ik zie dat er binnen no time een paar honderd keer wordt gereageerd…. heel erg leuk!