Slijmerig gedoe

Het was heerlijk slenteren vanochtend in het veld.
Boaz had het tempo er wel in: die vloog van links naar rechts.
Ik niet.
Mentaal was het een intensieve week.
Afgelopen donderdag is de steen geplaatst en ik ben er heel blij mee.
En ben er ook echt trots op.
Er ging best wel wat aan vooraf en ook daarna nog.
Ik liep in nadenk-tempo.
Het gras was vochtig en heerlijk koel.
Dus sandalen uit, gewoon lekker ‘aards’ lopen in slakkengang.
Het was nog opletten in dat natte gras met werkelijk overal slakken.
Intrigerend volkje is dat toch:
Natuurlijk ontkwam ik niet aan dat slijmerig volkje aan mijn voeten…
Af en toe even een balletje gooien voor de stoere vent:
Hij kan prima apporteren!
En als hij er genoeg van heeft, laat hij het wel merken.
Gewoon de andere kant op kijken en ervandoor gaan.
Duidelijk dus!

Tussen de klaprozen…
… de bloemen waar ik zo blij van word:
Alvast een fijne zondag gewenst!
Ik hou mijn slakken-tempo nog even aan…