Op stap

Gisteravond even gechat met mijn zusje.
En plannen gemaakt voor vandaag.
‘Maak er maar een zusjesdag van’, zei haar man.

En dat hebben we gedaan, heel gezellig!
Uiteraard Boaz mee 🙂

We zijn naar de kust gegaan, richting Delfzijl.
Omdat we beide gek op zee zijn.
Ik had wel gehoord van ‘De hand van Oterdum‘, maar was er nog nooit geweest.Indrukwekkend, die eeuwenoude graven op de dijk… met prachtige symboliek En natuurlijk schapen op de dijk… Het monument ter ere aan de Groningse zanger Ede Staal…Het is zo’n heerlijk ‘meeneem-hondje’ Hij keek met verbazing naar het opspattende water, zo grappig om te zien… Maar lekker vond ie het niet…En ja, de vis van Westerhuis in Termunterzijl was heerlijk 😉

Afslag gemist

Nee, we zijn nog niet met vakantie, Boaz en ik. Het komt inmiddels wel aardig in zicht en als we boffen, zijn de weergoden ons ook nog eens gunstig gezind. Mijn interne accu is wel toe aan een grote oplaadbeurt! We zijn regelmatig in het bos te vinden en de ‘vaste’ ploeg wandelaars kennen Boaz inmiddels. Steeds meer komt hij los met zelfs af en toe een ballorig moment! Vanmorgen had ik eigenlijk zo geen zin in de dag en besloot om een kort rondje bos te doen met het manneke. En dus hoefde er geen boterham-appeltje mee, dacht ik. En ook geen camera. Toch nog op het laatste moment de tas meegenomen. Had ik met die boterham ook moeten doen… Niet dat ons bos zo groot is maar ik ben een ster in verdwalen, zelfs in dat kleine stadsbos. Foute afslag, geen oriëntatiepunten meer. Zo ging dat vanochtend. Boaz vond het geweldig, al die nieuwe geuren. Ik heb me laten verrassen. En zo werd ‘geen zin’ omgetoverd tot een heerlijke en vooral lange wandeling 🙂

De herfstkleuren beginnen voorzichtig te komen:
Blad van de bosbessenstruiken:
Aan de zwammen valt niet te ontkomen…
Mijn waakhond:
Ergens midden in het bos een prachtige struik, waarbij een kaartje was opgehangen: ‘Ter nagedachtenis aan…’ met het verzoek het te laten hangen en niets te plukken. Het raakte en ontroerde me…
Het werd een dag vol kadootjes…

Thursday Challenge – Sky

Thursday Challenge: SKY (Birds, Winged insects, Kites, Frisbees, Balloons, Cloud,…)

Vanochtend vroeg

Een bijzondere avond

Het was hier in het noorden een prachtige nazomerdag.
Toen ik vanmiddag zag dat (eindelijk) het gras gemaaid was op onze uitlaatstek wist ik het meteen: dit was de dag waarop ik heb gewacht om Izzy en Juda uit te strooien. Ik was er klaar voor om ze te laten gaan op de plek waar ze horen: in het veld, bij het water, bij de reeën en de hazen.
Het had geen beter moment kunnen zijn…
De zonsondergang was schitterend.
Ooievaars kwamen één voor één over vliegen om vervolgens met een grote zwaai in de boom vlakbij te landen.
Met de weerschijn van de lage zon op hun vleugels.
Een kleine bonte specht nam plaats in de andere boom en begon te kloppen.

Ze waren altijd zo blij wanneer het hoge gras gemaaid was: Izzy ging onmiddelijk op muizenjacht en Juda wist van gekkigheid niet welke kant hij het eerst moest uitvliegen. Wat een plezier was dat om naar te kijken!

Loslaten… ik heb ze kunnen laten gaan op de plek waar we zoveel vreugde en ook verdriet hebben gedeeld.
Waar ze volop blij waren, met alles erop en eraan.
Het is goed zo.
Dit was precies zoals ik het voor hen en voor mijzelf wilde.
Ik voel me weemoedig, maar ook op een bijzondere manier blij en dankbaar voor wat ze mij hebben gegeven aan liefde en kameraadschap.

Dag kanjers!
Voor altijd in mijn hart…En Boaz heeft een vleugje Izzy en Juda mee naar huis genomen….

Geduld

“Heb compassie en geduld met jezelf.”
Geduld is niet mijn grootste deugd.
Maar bij tijd en wijle ontkom ik er niet aan en word ik min of meer gedwongen om pas op de plaats te maken.
Vallen en opstaan: het lijkt bijna een ritueel te worden.
Terwijl ik ergens in het kleddernatte bos lig, waakt Boaz over mij.
En wacht geduldig.
Hij blijft net zolang zitten totdat ik weer op sta.

Thursday Challenge – Yellow

Thursday Challenge: YELLOW (Anything with the colour yellow in it,…)

Glibber-de-glibber

Dat het kletsnat was in het bos, is natuurlijk niet zo verwonderlijk met die bakken regen van de laatste dagen. Vorige week toch maar een regenjack gekocht onder het mom van toch-wel-handig. Het jack heeft zich inmiddels wel bewezen. De voeten zijn echter nog lang niet toe aan ‘opgesloten’ zitten, zo lang mogelijk draag ik mijn sandalen. Ik was nog geen twintig meter op weg of daar lag ik al… geglibberd over een gladde uitstekende boomstronk. Alles werkt nog 🙂

Een bezorgde Boaz:Ineens zijn ze er weer, de zwammen:
Bitterzoet (nachtschadefamilie):En langzamerhand begint het bos te verkleuren: de herfst hangt in de lucht, heerlijk!!

Popular Problems

Jawel, er komt een nieuwe cd uit van Leonard Cohen!
Die ik (uiteraard) al heb gereserveerd bij b.ol.
Ik ben heel benieuwd!
Met het mannetje gaat het prima.
Binnenshuis blijft hij op zijn hoede en ietwat timide.
Maar zodra ik ’s avonds rond een uur of negen de keukenla opentrek, komt hij aangehold: want geheid dat er wat lekkers uit de la tevoorschijn komt.
De veranderingen zijn subtiel, maar dagelijks zie ik wel een nieuwe ontwikkeling.
Buiten is hij heerlijk vrij, de paden in het bos kent hij inmiddels heel goed!
En elke boom moet even worden besnuffeld en gemarkeerd:
En in de wind doen zijn oren het heel goed… 🙂
En hoe het met mij gaat…
Ik heb best moeite om opnieuw mijn draai te vinden.
Regelmatig kan ik het amper behappen dat in een paar maanden tijd alles zo is veranderd.

Zwijmelen op zaterdag

Voor meer Zwijmelen op zaterdag: kijk es bij Marja

Muziek waar ik kippevel van krijg…

Robin Williams: aimabel en onvergetelijk.
Thank you.
‘O Captain. My captain.’