Afslag gemist

Nee, we zijn nog niet met vakantie, Boaz en ik. Het komt inmiddels wel aardig in zicht en als we boffen, zijn de weergoden ons ook nog eens gunstig gezind. Mijn interne accu is wel toe aan een grote oplaadbeurt! We zijn regelmatig in het bos te vinden en de ‘vaste’ ploeg wandelaars kennen Boaz inmiddels. Steeds meer komt hij los met zelfs af en toe een ballorig moment! Vanmorgen had ik eigenlijk zo geen zin in de dag en besloot om een kort rondje bos te doen met het manneke. En dus hoefde er geen boterham-appeltje mee, dacht ik. En ook geen camera. Toch nog op het laatste moment de tas meegenomen. Had ik met die boterham ook moeten doen… Niet dat ons bos zo groot is maar ik ben een ster in verdwalen, zelfs in dat kleine stadsbos. Foute afslag, geen oriëntatiepunten meer. Zo ging dat vanochtend. Boaz vond het geweldig, al die nieuwe geuren. Ik heb me laten verrassen. En zo werd ‘geen zin’ omgetoverd tot een heerlijke en vooral lange wandeling 🙂

De herfstkleuren beginnen voorzichtig te komen:
Blad van de bosbessenstruiken:
Aan de zwammen valt niet te ontkomen…
Mijn waakhond:
Ergens midden in het bos een prachtige struik, waarbij een kaartje was opgehangen: ‘Ter nagedachtenis aan…’ met het verzoek het te laten hangen en niets te plukken. Het raakte en ontroerde me…
Het werd een dag vol kadootjes…