Thursday Challenge – Colorful

Thursday Challenge: “COLORFUL” (Flowers, Butterflys, Birds, Houses, Boats,…)

Het Hallerbos

Het moet een waar paradijs zijn nu, daar in het o zo prachtige Belgische Hallerbos: een oase van boshyacinten… Man man man, je zult er maar rondwandelen met of zonder hond! *foto internet*

Gisterochtend besloot ik op één van mijn plekjes te kijken hoever het hier in het hoge noorden is met de hyacinten en warempel, ze beginnen te komen. Mijn hart maakte een vreugdedansje!
Terwijl ik daar wat rond kijk, hoor ik ineens mijn naam noemen: blijk ik bij de woning van mijn garageman voor de deur te staan. Dacht ik even heerlijk anoniem in het gras te liggen, no way 🙂 We kletsen wat en hij biedt me heel sympathiek een kop koffie aan, maar de combinatie van zijn kat en mijn hond is niet zo handig. Ach, ik rij binnenkort wel voor een kop koffie langs de garage waar iedereen altijd welkom is, met hond en zonder auto-gedoe!
Er is nog meer moois te zien:

Het bos wordt steeds groener…

’s Avonds lopen Boaz en ik meestal onze vaste route langs de hondenuitlaatstrook. We komen vaak dezelfde mensen-met-hond tegen, Boaz hoort er inmiddels helemaal bij en dat is leuk om te zien. Ik ben blij verrast als ik daar ineens in het piepkleine bos allemaal blauw zie!
Jawel, op loopafstand heb ik nu mijn eigen Hallerbos…

Ik doop het bosje om tot ‘mijn-geniet-bos’ 🙂
Bij thuiskomst ga ik direct flink douchen, want het barst van de teken met dit vochtige weer.
Alles kriebelt…

Zoek-zoek

Sleutels kwijtraken in het bos is niet zo handig. Gelukkig hadden we maar een klein rondje gedaan en hoefde ik niet nogmaals het halve bos door. Sleutels waren gauw gevonden. Boaz vond het overigens geen straf, dat extra ommetje! Koekjes zoeken gaat hem goed af, maar van sleutels heeft ie geen idee… daar werken we aan 🙂

Zoek zoek zoek…

En nog even tussen de pinksterbloemen



Hommels vliegen af en aan als echte bezige bijen


Fijn weekend gewenst!

Thursday Challenge – Young

Thursday Challenge: YOUNG (Children, New Things, Youthful,…)

Zen-momenten

Het zijn heuse Zen-momenten, die momenten van liggen in het gras…

Laat de wind mij naar de hemel waaien

Het was bar koud gisteren met die frisse wind. Dat had ik behoorlijk onderschat. Met als gevolg dat ik redelijk brak niet zo fit opstond vanochtend. Het zonnetje vandaag maakte veel goed en daar heb ik dan ook dubbel en dwars van genoten! Onkruid stukje bij beetje weghalen en daarna een poos met een boek in de tuin, Boaz aan mijn voeten. Als het hem te warm wordt, zoekt hij de schaduw wel op. Behalve als hij een kat langs de schutting hoort of ziet lopen: actie! Een paar kiekjes van de laatste dagen (ik maak altijd veel te veel 🙂 ) Het Boaz-album raakt ook al aardig gevuld…

Overal druppels

en parels van ijskristallen op de katjes


Daarna gekeken of de bosviooltjes alweer bloeien, en jawel…



Ik kon het niet laten: nog even langs de bloesemboom…
‘The way to Paradise’, daar moet ik aan denken bij zoveel zachtheid van de bloesem van de boom. De wind verwaait de bloesemblaadjes.
Ik heb wat last van hartzeer.
Terwijl ik naar de bloesem kijk, denk ik aan de woorden van Stef Bos

laat de wind mij -even-
naar de hemel waaien

Thursday Challenge – CloseUp

Thursday Challenge: “CLOSEUP” (Taken Close up, Macro, Small Things,…)

 

Buiten-dag

Inmiddels ben ik vier weken verder na mijn knieoperatie en vooral de laatste week gaat het echt beter. Mits ik niet met boekenkasten ga sjouwen, zoals afgelopen maandag. Dat was overduidelijk niet zo snugger een beetje dom (dat klinkt een beetje vriendelijker 🙂 ), heb ik gisteren gemerkt… ik kon bijna letterlijk niet met mezelf uit de voeten. Ai. De overige boekenkasten moeten nog maar even geduld hebben. Ze staan niet in de weg. De inhoud wordt grondig gesorteerd en uitgedund. Opruimen en dingen wegdoen vind ik een prettige bezigheid, de kringloop is er binnenkort vast blij mee!

Echt matineus ben ik nog niet, maar vanochtend was het eindelijk minder koud en gingen we redelijk vroeg de deur uit. De benen voelden best wel stabiel en ik durfde het wel aan om voorzichtig met Boaz het land in te gaan, lekker aan de struin. Wel met beleid. Fruit mee voor onderweg en mijn broekzak gevuld met Boaz z’n ontbijt. Hij blijft een rare eter. Hem onderweg zijn kostje bij elkaar laten zoeken is overigens goed neuswerk voor het manneke!


Ik moest wel even pauzeren… Boaz dacht daar het zijne van…



Zo vroeg in de ochtend heeft het mos prachtige warme tinten…





Nog even en het land ziet lila van de pinksterbloemen, heerlijk!
Wat een wonder toch die natuurpracht: ieder jaar terugkerend, onuitputtelijk.
En telkens zijn het weer die kleine dingen die me blij maken!
Wel jammer dat de winterjas nog niet de kast in kan.

 

Prunus

“Adopt the pace of nature: her secret is patience.”
– Ralph Waldo Emerson

Het liefst zou ik de hele dag onder deze fraaie prunus willen doorbrengen… beetje mijmeren en filosoferen…

Schemerlicht

De zon die langzaam ondergaat
Gedachten die je achterlaat
Van wat verdwijnt
En dat wat blijft

Stef Bos – Mooie waanzinnige wereld

Ik doe het te weinig, de camera meenemen als ik ’s avonds zo tegen de schemering met Boaz wandel. De zon die lager en lager gaat, waardoor de bloesem iets van dat mooie licht in zich op lijkt te nemen:

Het is heerlijk om weer voluit van de mooie lentedagen te kunnen genieten! De zwanen hebben het weer druk met hun nest, ik ben reuze benieuwd hoeveel jongen ze dit jaar zullen voortbrengen. Altijd weer een wonder, dat kleine spul….

En ook de kieviten laten zich weer zien…

We gaan er weer een mooie dag van maken, Boaz en ik…

Fijne zondag gewenst!