‘Ik wil wel graag dat je weer een hond neemt’, zei manlief kort voor zijn overlijden tegen mij.
Mijn verdriet om Izzy was nog zo rauw…… om maar niet te spreken over Juda die ik nog bij het crematorium moest halen… En dan is het alweer een jaar geleden dat ik op zondagavond het grote zwarte gat op me zag afkomen. Er moest wat gebeuren: ik was klaar voor weer een hond! Veel nagedacht, gewikt en gewogen en ik besloot een kijkje te nemen op de website van het asiel.
De volgende ochtend was ik daar de eerste klant: op de website had ik een Golden Retriever teefje gezien. Dat moest wel helemaal goed komen en klikken! Helaas, hoe sneu ook, het klikte niet.
Ik voelde me teleurgesteld en verdrietig en nog zoveel meer.
‘Wat hebben jullie nog meer aan goede honden zitten?’, vroeg ik de medewerkster van het asiel. Ze bracht me naar de hondenafdeling.
Ik keek in de allereerste kennel.
En kwam niet eens verder.
Jawel.
Daar zat hij.
Zo Helemaal Niet Mijn Type Hond.
Ik hou van grote honden.
Van een mooie brede reuenkop.
Een wapperende pluimstaart en vooral veel vacht.
Om diep in weg te kunnen duiken.
Zodat niemand mijn verdriet en tranen zou zien.
Diesel.
17 kg.
4 jaar.
Kortharig.
Roodbruin.
Diepe frons.
Oren en ogen en alles in de ik-vertrouw-je-voor-geen-meter-stand.
Staart tegen de buik.
En een paar ogen om in te verdrinken…
Een koekje wilde hij wel aannemen.
Achterpootjes stijf geklemd tussen de voorpootjes.
Een heel serieus kijkend hondje.
Hij ontroerde me.
Onzeker, timide, bomvol stress, en bijna pupperig aandoenlijk.
Ik kon maar één ding bedenken: ‘hij moet hier weg’.
Ik wilde eigenlijk gewoon mijn Juda terug.
En mijn Izzy.
Teveel verlies in korte tijd.
Ik nam hem mee om te wandelen.
Zijn blik ging steeds richting het asiel.
Ik wilde weten hoe hij reageerde op verkeer, op fietsers, op passerende honden en besloot om een poos in de berm te gaan zitten.
Geen aandacht gevend aan hem.
Gewoon zitten en kijken.
En hij raakte mijn hart toen hij naast me ging liggen.
Met een diepe zucht.
‘Hij gaat bij mij wonen’, zei ik toen we terug waren bij de balie van het asiel.
Het pleit was beslecht.
Hij deed het zelf.
Ik nam hem mee.
Om nooit meer terug te brengen.
Van een gespannen hondje tot mijn kameraadje…
Samen met ‘onze’ Olivier die hem heeft geleerd wat het is om te kunnen genieten van het hondse leven… zijn beste kameraad!Hij lijkt een reïncarnatie van Izzy en Juda tezamen: het is wederom opletten met de windrichting zoals met Izzy… hij heeft de zachtaardigheid en aanhankelijkheid van Juda.
Diesel: omgedoopt naar Boaz, hij had geen betere naam kunnen krijgen…
Heel frappant overigens dat ik telkens over die ene zin heen heb gelezen in zijn rapport en dat een aantal maanden geleden pas ontdekte: ‘Heeft nooit los gelopen, altijd aan de lijn. Geen jachtinstinct’.
Ik zie hem nog overrompeld kijken, die eerste keer in het bos zonder lijn… vrij om te rennen, vrij om te spelen met soortgenoten. We boffen maar mooi met elkaar!
De Kunst van het Struinen heeft hij al behoorlijk in zijn pootjes… 🙂En als ik heel goed oplet voel ik de zachte knipoog van manlief: ‘Goed gedaan, stoer wijf. Ik ben trots op je!’
Martine gezegd:
Tranen… Zo herkenbaar! Boaz is geen vervanging maar kleurt je wereld weer een beetje mooier! Of veel mooier 🙂 Doet Mika ook voor mij.
LikeLike
hetiszoalshetis gezegd:
Wat ontzettend mooi beschreven hoe Boaz in je leven kwam!!
LikeLike
goliwatje gezegd:
Mooi verhaal! Geniet ervan!
LikeLike
Marion Driessen gezegd:
Tranen in mijn ogen. Van verdriet om het afscheid moeten nemen. Van vreugde om het verwelkomen. Van nieuwe vriendschap, trouw en liefde. Geniet van elkaar. x
LikeLike
Suzan gezegd:
Wat mooi! Ik ben geraakt door je woorden en foto’s. Dank je wel voor dit inkijkje in jouw en Boaz leven. Van angst naar vertrouwen, prachtig.
Dat heb je toch maar mooi geregeld voor jezelf en Boaz, zo’n mooie vriendschap! Met een knipoog als bevestiging.
Een aandachtige en krachtige blik in Boaz’ ogen. Zijn naam had je niet beter kunnen kiezen!
LikeLike
minoesjka2 gezegd:
Met tranen in mijn ogen heb ik het zitten lezen ……… wat kan het leven mooie wendingen nemen 🙂 Jullie ontmoeting, het moest zo zijn, dat jij over zo’n belangrijke zin heen las, het moest zo zijn….. en kijk nu,hoe gelukkig jullie allebei zijn met elkaar, na een jaar.
Het moest zo zijn, en het is goed 🙂
Op naar nog heel veel goede jaren saampjes, het is jullie allebei zo gegund.
LikeLike
izerina gezegd:
Het moest zo zijn,dat jullie elkaar tegenkwamen. Wat een vertrouwen heeft hij gekregen.
LikeLike
natuurfreak gezegd:
Jullie vormen een fantastisch duo
LikeLike
Regenboogvlinder gezegd:
Jeetje wat een mooi verslag van je maatje! Alweer een jaar? De tijd vliegt net als Boaz over het veld :-).
De betekenis van de naam zegt me niks, maar hij past bij hem!
LikeLike
hovawart5 gezegd:
Wat een mooi verhaal, Angeniet, het heeft duidelijk zo moeten zijn en daar varen jullie allebei wel bij (y) .
LikeLike
klaproos gezegd:
kippenvel angeniet, die ogen van hem gaan récht je ziel in 🙂
geweldig hé, wat een mooie lieverd, met geduld en vertrouwen komt alles gewoon goed,
jullie zijn daar een voorbeeld van,
stoer wijf, jij kan alles:-)
xxx
LikeLike
Marja gezegd:
Ontroerend.
LikeLike
vlasje gezegd:
ja, het is zooooo goed zo!
LikeLike
Ellen Denkers gezegd:
Je raakt me echt met je verhaal, zo mooi verwoord, ik heb de tranen in mijn ogen. Boaz had geen beter baasje kunnen krijgen. Fijn voor jullie dat het zo goed heeft uitgepakt.
LikeLike
gewoonanneke gezegd:
Ja zo gaat het vaak, er moet een klik zijn. Hij is nog fotogeniek ook trouwens haha. Nog veel goede jaren samen met hem. Wat heb je het mooi verwoord zo.
LikeLike