We hadden er zin in gisterochtend: bij het krieken van de dag wandelen.
Met Olivier en zijn vrouwtje.
Wij kunnen dat samen heel goed, het voelt altijd weer heel bijzonder om te wandelen in die stilte die alleen in de vroege ochtend vroeg zo uniek is.
Nevel hing over het land.
Het was sprookjesachtig, intens en eigenlijk niet in woorden te vatten.
Wat mij betreft had dit uren mogen duren, ik kreeg er geen genoeg van.
Een ochtend die ik me altijd zal blijven herinneren, zo weergaloos mooi…
DSC04491k
Hoe deze boom heet, weet ik niet.
Ragfijne rose bloesem, het lijkt wel één van de mooiste kantsoorten…
DSC04503
Het zonlicht was overweldigend
DSC04507
Boaz en Olivier: het mij zo dierbare Gouden Duo…
DSC04539k
De sfeer was werkelijk adembenemend…
DSC04541
DSC04551
DSC04578
Ook vanochtend was ik vroeg met Boaz, maar het kon niet het licht van gisteren evenaren. De hitte van later op de dag was al vroeg voelbaar. Desalniettemin hebben we met volle teugen genoten!
DSC04664

DSC04757
Een poosje mijmeren aan de rand van de vijver…
DSC04703k
De blik van Boaz doet me vermoeden dat er een eekhoorn in de boom is geweest. Ik ken die blik inmiddels als geen ander!
DSC04775
En wat ben ik blij en dankbaar met die kleine kabouter die blijft verbazen en ontroeren… het herstel van zijn vertrouwen in mensen groeit in kleine stappen. We hebben nog best aan het één en ander te werken, maar o wat is het een ander hondje geworden in ruim een jaar tijd!
DSC04770