En de zon kwam weer prachtig op

“The sun just touched the morning;
The morning, happy thing,
Supposed that he had come to dwell,
And life would be all spring.”
– Emily Dickinson

Half zes. Ik lag al een poos te woelen en had er wel genoeg van. Opstaan kostte me geen moeite, maar eigenlijk had ik niet zoveel zin om al vroeg op stap te gaan. Boaz echter raakt er al aardig aan gewend, die stond al heus blij te kwispelen bij de voordeur…. ‘Eerst koffie, kerel’, zei ik. Hij plofte met een zucht op de deurmat bij de deur: zijn manier om te laten merken wat hij daar van vond… 🙂
Op ochtenden als deze kijk ik ’s morgens eerst even uit mijn slaapkamerraam of mijn autootje onder de druppels zit. Dat wil nog wel eens helpen als ik aarzel van ‘ga ik wel of niet’. Mwah, het was niet buitensporig veel, dus weinig nevel.
Maar dat zegt niet altijd alles, en ineens had ik de knop om: binnen no time was ik in de kleren en hop, erop uit!
Ik had er geen spijt van…
De zonnevanger…Het was weer een fantastisch begin van de dag, en het duurde maar even of ik hoorde zacht gesnurk en blije knorretjes vanuit de hondenmand komen…