Parels

Champagne and Lace
“…lace is formed from the absence of substance; it is imagined in the spaces between the threads. Lace is a thing like hope. It lived, it survived, and it was desired for what it was not. If faith, as the nuns said, was the substance of things hoped for, then lace was the outline – the suggestion – of things not seen.”

― Iris Anthony, The Ruins of Lace

Het is fris als ik tegen kwart over zeven met Boaz de deur uitga. Ik heb behoefte aan ruimte. Daarom vandaag geen bos om me heen, dat voelt te omsloten. We gaan richting Kampsheide waar het altijd heerlijk lopen is. We struinen eerst een klein bos door, waar mijn mijmerstek een mystiek verstild uitzicht biedt over het benevelde veld. De stilte draagt iets van oneindigheid in zich. Het is goed om hier te zijn.
Ik hou van de dode kale bomen in het landschap…

En net als ‘Marc’ uit het gedicht van Paul van Ostaijen begroet ik graag ’s morgens de kleine dingen, zoals dit puppenslakje…

Spannende geurtjes…

Het veld is behangen met parelsnoeren…


Het is genieten met het ventje samen op dit stille tijdstip…

Ik maak een lelijke uitglijer op het pad en belandt in het natte veld.
Ai, dat is niet zo handig, want ik heb geen laarzen aan…
Sokken dus maar goed uitwringen en terwijl ik dat doe, zie ik heel fraai een langpootmut hangen…





De takken zijn zwaar van de bessen…

Wat een weldadig begin van de dag…
Morgen ga ik naar dochterlief, ik heb er erg veel zin in!
Er staat nu een heerlijke Zweedse smeuïge chocoladecake in de oven.
Want niet alleen meisjes van dertien houden van chocola, ook meisjes van dertig doen dat 🙂

Fijn weekend gewenst!