‘Je bent geworden wie je bent, omdat je zintuigen daar wakker zijn geworden.’
Hella Haasse
Terwijl de heide haar kleur verliest, tonen de bomen alvast een voorbode van wat ze nog meer in huis hebben aan kleur dan groen…, het mooiste moet nog komen…
… in het bos fladdert een blad als een vlinder…
… vergankelijkheid… onomkeerbaar en toch ook weer niet, want alles komt terug, alleen niet in dezelfde dimensie…
… sporen…
… een veertje brengt me terug naar mijn binnen-ik, waar ik naast zachtheid vooral ook kwetsbaarheid en onzekerheid vind…
… herfst-stil was het vandaag… ik voel me verrijkt, gevoed, verstild, vragend -dat ook-. Gewoon ‘zijn’. Zittend in de berm. Luisterend en kijkend. Boaz nestelt zich tegen mijn benen. In volkomen overgave en vertrouwen.
Mijn kleine boskabouter.
Mijn leermeester in bepaalde momenten.
Soli gezegd:
Prachtige subtiele beelden
LikeLike
Marion Driessen gezegd:
Zo mooi.
LikeLike
Eveline Lenderink gezegd:
Wat een mooie zachte foto,s 👍🏻 .
LikeLike
ria gezegd:
schoonheid in eenvoud.Prachtig
groetjes, Ria
LikeLike
margrietspanjaard gezegd:
Een beeldverhaal, dat raakt. Heel gevoelig beschreven en pastelkleurige beelden. Recht uit het hart……gewoon mooi 🙂
LikeLike
epverbeek1963 gezegd:
Mooie sfeervolle serie!
LikeGeliked door 1 persoon