Het arboretum

We lopen heel graag een ‘rondje golfbaan’, maar dat is niet helemaal correct uitgedrukt: het is het prachtig aangelegde Arboretum waar we graag wandelen en wat grenst aan de golfbaan. De honden mogen vrij los mits er niet over de greens gelopen wordt, logisch. Het is echt heerlijk om dichtbij zo’n fijne plek te hebben waar naar hartelust gestruind kan worden!
De antibioticum doet z’n werk: mijn hand begint weer enigszins bruikbaar te worden nu de ergste spanning eraf is. Gelukkig maar, want ik wil er toch wel heel graag met de camera op uit nu de bladeren zo mooi verkleuren. Voor mijn handgemak schroef ik een autofocus-lens op de camera i.p.v. van mijn favoriete manuele lens, want waar een wil is, is een weg… 🙂
De berk is -naast de beuk- één van mijn favoriete bomen…De boom die me echter me nu het meest raakt is de Chinese esdoorn…
‘Drying in the colour of the evening sun’ (Sting: How fragile we are)
Met uiteraard een vleugje Boaz… mijn kameraadje door dik en dun…