In de mist

Ontvankelijk blijven -. Uit nederigheid. En om je zachtheid te redden.
Ontvankelijk blijven – en danken.
Hiervoor: dat je mag luisteren, zien, begrijpen –
‘Merkstenen’ – Dag Hammarsdkjöld

Het is hier al dagen een hele kleine wereld: volop mist met af en toe een flauw zonnetje dat niet wil doorbreken. Het heeft iets fascinerends, deze verstilde, zachte wereld. Ik hou er van. Grote vluchten ganzen zijn te horen. En hoewel de reikwijdte van ‘kijken’ beperkt is, valt er genoeg te zien.
Gisterochtend:
’s Middags ben ik met Boaz even naar de begraafplaats gegaan waar het mooier en mooier wordt. Het is wandelen door een tapijt van kleurig blad: het ultieme herfstgevoel…… ik kom ogen tekort…Er ligt zoveel moois verscholen onder de bladeren deken… Geraakt en geroerd lig ik tussen het blad, met Boaz naast me.
Het is niet mijn verdienste, deze weergaloze herfst: ik ontvang het maar al te graag met open handen en hart als een kostbaar en waardevol geschenk na pittige tijden. Ik voel me gezegend en intens dankbaar dat ik dit alles zo kan en mag beleven en er iets van kan weergeven…