Wit, -2 en koude pootjes

Jawel, het was wit vanmorgen!
Vorstig.
En glad.
En ook nog eens flink guur met een harde waterkoude wind.
Maar ja, het Hondje moet wel uit.
En zelf kan ik ook niet zonder mijn dagelijkse porties frisse lucht.
Dus kraag hoog opgetrokken, sjaal om en de snowboots aan.
Eerst maar ons gebruikelijke ochtendrondje.
Boaz wilde niet eens even poseren… hij dacht er het zijne van 🙂
Tijdens dat kleine rondje zag ik al verscheidene auto’s flink glibberen, het ging op het randje goed. Dat is altijd het enge van dit weer: sneeuw ben ik niet zo bang voor, maar ik heb een loeihekel aan ijzel. Dus gingen we pas tegen de middag op stap voor de grote ronde, we bleven voor de zekerheid dicht in de buurt en daarom werd het een rondje arboretum.

Een he-le-maal-dol-hondje in de sneeuw… De luchtjes blijken nóg spannender dan normaal, er werd heel wat afgerend door de sneeuwkabouter… Ondanks de kou is het dan toch volop pret met en van deze kleine blije man waar ik met zoveel plezier naar kijk… zo kunnen de eenvoudige dagelijkse dingen zorgen voor een brede glimlach en voldaan thuiskomen!