Tags

Ik vind het toch wel best een pittige week met alweer de tweede sterfdag van manlief in zicht. De meeste dingen hebben gaandeweg hun plek gekregen. Inmiddels ben ik zover dat ik zijn persoonlijke correspondentie aan het opruimen ben. De zakelijke dingen heb ik een poos geleden al vernietigd, behalve dat wat vijf jaar bewaard moet blijven natuurlijk. Dit echter is anders. Het klinkt zo definitief en dat is het ook. Vele (handgeschreven) brieven gaan door mijn handen -sommige in prachtig schrift, kom daar tegenwoordig maar es om…-.
Ik lees her en der flarden van zinnen. Het voelt bijna alsof ik een heel leven -en vooral een karakteristiek leven- aan het verscheuren ben. Van een aantal dingen weet ik nog niet wat ermee te doen; komt tijd komt raad. En wat er werkelijk toe doet, bewaar ik in mijn hart.
Na zo’n dag is het helend om vroeg op te staan, mijn hoofd leeg te maken in het veld…DSC03574Te laat voor zonsopkomst, maar het was heerlijk in de vrieskou!
De krentenboom begint haar knoppen te laten zien…DSC03611Ook Boaz is in zijn sas!DSC03643 DSC03648De paarse katjes, ik vind ze zo mooi, zeker als ze onder de rijp zitten…DSC03652Ik speur naar bevroren mosjes en ineens zie ik iets wat ik nog nooit eerder heb gezien. Even denk ik dat het ijshaar is, maar dat groeit op bomen. Deze ijskristallen lijken uit de aarde te komen. Speurend op het web leert me dat dit Needle Ice is, een Nederlands woord hebben we er niet eens voor.
Waar ik naar kijk, is dus een bijzonder fenomeen van de natuur en te mooi om te beschrijven… DSC03661DSC03666DSC03671DSC03674DSC03682DSC03685bDSC03687DSC03689DSC03724Inmiddels ben ik aardig nat van het liggen op de koude grond… ik roep Boaz die zoals altijd dicht in de buurt is…DSC03735Bij thuiskomst gaat hij voor de achterdeur zitten: ‘Het is fijn weer vrouwtje, ik wil naar buiten!’DSC03776Ik maak een kop koffie, sla mijn mooie paarse pashmina om en ga lekker in de tuin zitten.
Ineens fladdert er vanuit het niets een citroenvlinder om me heen, de eerste die ik dit jaar zie. Symbolischer kan bijna niet…
Ik heb behoefte aan vrolijkheid en kleur in de tuin, om lege potten vullen.
‘Kom manneke’, zeg ik tegen Boaz, ‘we gaan viooltjes kopen!’

De lente komt eraan