Kleine stinkerd

Hoe braaf Boaz ook is, tegen één ding ben ik niet opgewassen: die o zo heerlijke landelijke luchtjes die de boeren momenteel verspreiden… oftewel gier…Pech voor hem, maar onderweg werd hij toch gewassen in een plas water 🙂

Het mannetje krijgt een grijs snoetje…Het is en blijft een bijzonder en kwetsbaar hondje die me ontroert… ♡We hebben vandaag een heerlijke lange wandeling gemaakt met ouderwets ‘een boterham, appeltje en flesje water mee’ voor onderweg.
Ik moet er nog altijd aan wennen dat ik de tijd aan mezelf heb: best wel apart hoe lang sommige dingen in het systeem blijven hangen. Zo rond een uur of half twee betrapte ik mezelf op dat oude gevoel van ‘naar huis moeten wegens andere bezigheden’. Dan voel ik de onrust opkomen in mijn lijf en moet ik er echt even bij stilstaan dat dit niet meer nodig is.
Zo’n moment is een goed pauze-moment: gewoon een poosje zitten in het gras en genieten van het uitzicht, de stilte en de ruimte…Hunebed D16 is één van de grotere hunebedden langs het stroomdallandschap van de Drentse Aa. Het is redelijk compleet, inclusief 2 poort-zijstenen, een poort-deksteen en twee kransstenen. Een erg mooi monument.Boaz maakt ook goed gebruik van zijn pauze… all the way to China… 🙂Vandaag waren de reeën niet te zien, maar toen we gisteren terugreden van onze wandeling op een andere plek waren ze heel dichtbij… wat een prachtig moment! En zo heeft elke dag wel weer een verrassing in zich!