Thursday Challenge – Young #2

Thursday Challenge: “YOUNG 2nd Week” (Children, Babies, Baby Animals, Things that are new,…)

Grauwe klauwier

Tags

Grauwe klauwier

Toen ik vanochtend met Boaz op stap ging, zag ik vanuit mijn ooghoek het vogeltje al zitten op het paaltje. Enigszins verscholen tussen de struiken. Aanvankelijk dacht ik ‘een klapekster!’, maar het blijkt een grauwe klauwier te zijn. Heel voorzichtig zette ik de auto stil om het prachtige vogeltje niet te verstoren en hoopte maar dat ik tijd genoeg zou krijgen om de grote lens op de camera te zetten. Het moest snel gebeuren -goed instellen schoot erbij in-, maar ik ben blij met deze twee foto’s van het zo mooie vogeltje dat je niet dagelijks tegenkomt… Na zoiets moois kan mijn dag al niet meer stuk 🙂

‘Mijn’ zwanen lijken te zijn verhuisd, jammer want ik ben zo benieuwd hoe het met hen en hun jongen gaat. Bovendien vroeg me ik me ook af of de beide futenparen nog wel jongen hebben gekregen… jawel, één stel in ieder geval wel.
Gisteren kwamen ze trots hun jongen showen… Een plezier om naar te kijken…!

 

 

Een vleugje Monet

Nat gras

Vergeleken met grote delen van het land zijn wij er in het Noorden vandaag goed afgekomen. Oke, het was best vies warm en erg benauwd, maar geen heftig onweer met overstromingen. Want dat lijkt me vreselijk om mee te maken.

Boaz houdt zich op dagen als deze gedeisd en ik ook. Zelfs vanochtend vroeg had hij niet zoveel puf. Toen ik thuis ontdekte mijn lensdop kwijtgeraakt te zijn en weer terugging, had hij niet zoiets van ‘Joepie, we doen nog een rondje!’ Gelukkig wist ik waar ik waar ik hem verloren had en waren we snel klaar. De smurf lag voor de rest van de dag voor pampus en het vrouwtje ook…

De kleuren van de vele soorten gras zijn prachtig momenteel! Vooral na de regen van afgelopen maandag was het de volgende ochtend een lust voor de lens en voor het oog:Hoe mooi kunnen dan de gewone simpele dingen toch zijn…

Thursday Challenge – Young

Thursday Challenge: “YOUNG” (Children, Babies, Baby Animals, Things that are new,…)

De wateraardbei

In het gebied waar ik graag loop, zag ik een week of twee geleden voor het eerst de wateraardbei bloeien. Het gebied is nogal overhoop gehaald met de bedoeling om het natter te maken en het in oorspronkelijke staat terug te brengen. De wateraardbei is daarvan een zichtbaar resultaat, en prachtig om te zien! Het is zo’n plant waar ik helemaal lyrisch van kan worden en bovendien heel fotogeniek. Het nodigt uit tot spelen met licht en focus… om bij weg te dromen, zoiets.Inmiddels trekken de bloemen zich terug en blijven de zaaddozen over… Het was niet echt het mooiste weer de laatste tijd, maar ik hoef het niet zo warm en zonnig. Bewolkt weer: voor de smurf en mij ideaal om ’s morgens lekker te lopen met het manneke die de route inmiddels op zijn duimpje kent. Met voldoende afwisseling, want spannende paadjes en luchtjes genoeg om te verkennen!En dan moet ik toch ook heus nog even in het hoge gras bij de juffers gaan kijken die hangen te drogen… … waarbij ik zacht het mooie nummer ‘Silent wings’ van Tina Turner hoor:

I feel the wisper of the wind on silent wings

Het fluitekruid

Wanneer ik wat achterblijf om in de struiken te koekeloeren, wacht de kleine man altijd heel netjes op mij. Ik hoef niks aan te geven, blijkbaar heeft hij er inmiddels een zintuig voor ontwikkeld. Het geeft hem bovendien de gelegenheid om wat spannende luchtjes op te snuiven… je weet nooit wat er voor leuks in de buurt is, toch?! Soms levert het een aardig sprintje op…Het fluitekruid is bijna uitgebloeid, jammer want ik vind het zo sprookjesachtig prachtig…Het blad verkleurt zo mooi…Ze komen af en toe tevoorschijn, de vlinders…Elders bloeit het fluitekruid nog volop en ’s morgens vroeg schitteren de bloemen als kristallen… (en pluk ik de ene teek na de andere van Boaz en van mezelf)Als we ons ronde gelopen hebben, gaan we meestal even langs de vijvers waar het mannetje natte poten kan halen. Dat doet hij inmiddels maar al te graag en dan geniet ik driedubbel! Nooit zal ik vergeten hoe ik Boaz voor het eerst meenam naar de plas en waar hij alleen maar wezenloos stond te kijken naar die grote bak met water… het zei hem helemaal niks en het deed hem ook helemaal niks. Alsof hij -behalve regenwater- nog nooit water had gezien. Het zou maar zo kunnen. Inmiddels hupst hij er aardig op los 🙂Fijne zondag gewenst!

Het blijft betoverend

… de kleine zonnedauw, het verveelt me nooit…Op een andere stek ontdekte ik de ronde zonnedauw… ook prachtig, maar toch blijft de ‘kleine variant’ mijn favoriet!En soms heeft een juffer vette pech… eenmaal aangeraakt door het kleverige stofje van de zonnedauw, is er geen ontkomen meer aan. Heel sneu en tragisch om te zien… Een betoverend maar tegelijkertijd ook een wreed plantje met een heel pijnlijk en naar eind voor de juffers. Gelukkig waren deze al dood, anders had ik mijn voet erop gezet om aan dat lijden een eind te maken.

Verval

Het maakt me altijd nieuwsgierig, zo’n vervallen woning… en dan zou ik maar al te graag binnen willen kijken. Jammer genoeg kom ik niet zonder kleerscheuren onder het prikkeldraad door waarmee het is afgezet. Het spreekt wel tot mijn verbeelding… Eerste steen gelegd den 21 october 1908

De juffers

… maar eerst langs de klaprozen …

Als engeltjes hangen ze daar… in het zacht wiegende gras…
Met natuurlijk altijd mijn kleine man in de buurt… Fijne dag gewenst!