Voor ons ‘rondje in de buurt’ loop ik met de kabouter graag langs het huis van de ‘sempervivum-meneer’. Zijn hoekwoning lijkt bijna een ommuurde vesting vanwege de hoge schutting en muur. Vorig jaar kwam ik met hem in gesprek en kreeg ik van hem een stekje mee die het uitstekend doet tussen mijn Drentse keien. Hoog tijd om dat mooie spul op de kiek te zetten, want ik kan er uren naar kijken en het brengt me weer op ideeën.

Het duurde niet lang of hij kwam naar buiten, hij had me snel in de gaten. Er ontstond een boeiend gesprek waarbij hij o.a. vertelde na de tweede wereldoorlog naar Indië te zijn gegaan omdat er in Nederland weinig werk was. Ik herkende wel iets uit zijn verhalen uit de geschiedenis van manlief. Waar zijn liefde voor sempervivum vandaan kwam, vroeg ik hem, of wellicht omdat het weinig onderhoud vraagt? Het blijkt het laatste te zijn. Hoe dan ook, het ziet er prachtig uit en ik bedank hem voor zoveel moois en vertel hem dat ik er erg van geniet!

‘U mag altijd foto’s komen maken mevrouw, ook in mijn tuin zelf’, zei hij toen ik wegging. En dat ga ik zeker nog eens doen.DSC08919DSC08925DSC08931Het zijn net kleine roze zonnetjes die je tegemoet stralen…DSC09073En zoveel kleur in die ogenschijnlijke zo eenvoudige plantjes…DSC08941DSC08943DSC09055DSC09067Zo brengt een ‘rondje in de buurt’ weer iets heel leuks met zich mee!