Spring-in-‘t-veld

Het wil vooralsnog niet lukken met prachtige nevelochtenden, een zachte zonsopkomst en velden vol dauw en hangmatjes van spinrag waarvoor ik graag tegen vijven mijn bed uitkom om er vandoor te gaan met de kleine man. Maar wie weet wat nog komt… Nu zijn we pas tegen een uur of zeven buiten te vinden. Ook fijn, maar het licht is al wat harder en de stilte is anders, minder puur lijkt het wel.

Ik kan geraakt worden door zo’n jong blad, de schakeringen van de groene zachte tinten…Het gras is hoger dan kniehoog en er zijn veel juffers te zien… De kleine man springt en danst alle kanten op… hij geniet met volle teugen! Ze willen helaas niet zo poseren zoals ik ze graag wil hebben: hangend aan een grashalm. Ze verstoppen zich liever tussen het hoge gras… Nog een dikkopje die ik afgelopen weekend tegenkwam, aan de wikke…En nog een zandoogje, die zijn er altijd wel…Een groep ganzen met hun jongen in het kanaal…… en hoe fel Boaz ook is op eenden, hij peinst er niet over om achter de ganzen aan te gaan… wel kijken, maar niet aankomen. Brave smurf! 🙂 Zo zitten we een hele poos aan de waterkant: hij kijkend en ik mijmerend.Het landschap krijgt een zomers tintje…Vandaag is de verjaardag van één van onze beste vrienden, die helaas veel te jong is overleden. Hij was een bijzonder aimabel en charismatisch mens; altijd denk ik op deze dag even aan hem en wat hij voor ons heeft betekent. Ik stel me zo voor dat manlief en hij ‘daarboven-of-waar-dan-ook’ er vanavond een goed glas wijn op zullen drinken 🙂 verwikkeld in een theologisch onderhoudend goed gesprek, met in ieder geval véél humor en geestigheid!
Zweef maar even om me heen…Kijkend met mijn huid
naar alles wat warm
en zachtbewegend blauw is
weet ik je dichtbij,
ergens,
in de losse lucht.

Riekje Boswijk-Hummel