Thursday Challenge – Sun

Thursday Challenge: SUN (Sunrise, Sunset, Sunset colors,…)

Nazomeren

Autumn writes her own poetry,
we are merely observers…
– Terri Guillemets

En dat het fantastisch nazomerweer is…!
Herfst: het seizoen van stiller worden, van mijmeren en van introspectie. En dan haal ik altijd weer het bijzondere boek van Jaap Vogt uit de kast: Leven & werken in het ritme van de seizoenen met fraaie en inspirerende foto’s. Niet alles spreekt mij aan en dat hoeft ook niet: met de I Tjing bijvoorbeeld kan ik niks, maar er worden me wel inzichten aangereikt waardoor ik de seizoenen anders beleef en dat geldt ook voor mijn eigen tijdsspanne. De herfst is voor mij een tijd van ‘op adem komen’ na de hitte van zomerse dagen. En van de fraaie ochtenden vol nevel die ik intens beleef met mijn genietende smurf…

Van zachter wordend licht…

Er is ongetwijfeld een eekhoorn langs geweest…  🙂

Het zijn de dagen van fraaie zonsopkomsten…


Mijn stoere kleine man die zo geduldig zit te wachten…

De dageraad: de periode van schemering direct voorafgaand aan zonsopkomst…

Blij om eindelijk weer eens de reeën in het veld te zien…


Eén en al mist…

… en spinrag…

Dit is waarom ik zo van september en oktober houd…

… wachtend op het licht… mystiek…

Dan denk ik terug aan de woorden van de Britse filosoof Roger Scruton in het boeiende programma Wanderlust op Canvas: ‘de bestaansreden van mijn leven is ook schoonheid’.

Thursday Challenge – Hair

Thursday Challenge: “HAIR ” (Long, Short, Curly, Wavy, People, Animal, Hair Style Products or Equipment,…)

Wachten

“Autumn…the year’s last, loveliest smile.”
― William Cullen Bryant

Knisperende dorre bladeren onder mijn voeten: de herfst komt er nu echt aan.
Het is wachten op fraaie herfsttinten van goud, donkerrood, brons: ik kijk er naar uit. Ik wil weer liggen in het gras, de aardse geuren van zwammen in de grond opsnuiven, de amethystzwam tevoorschijn zien komen.
Op de laatste hete ochtend vorige week maakten we een heerlijke wandeling langs de achterkant van het Balloërveld. Wat is dat toch een fijne plek!

Weerkaatsing van de zon in het monument gemaakt door Bastiaan de Groot

Lief snoetje…

Een paardenbloempluis…

Gisterochtend was het heerlijk zacht licht op de hei, hoogste tijd voor een heuse fotosessie van de kleine man 🙂

Zijn ontbijt stop ik altijd in mijn broekzak, Boaz weet zijn neus heel goed te gebruiken  🙂 Zo scharrelt hij zijn maaltijd bij elkaar…

De hei begint stilletjes aan haar kleur te verliezen…

Dochterlief heeft hier best nog wat spullen en troepjes liggen. Vorige week heb ik weer eens wat dingen opgeruimd. Ik ontdekte twee in aluminiumfolie verpakte bollen. Ik maakte ze nieuwsgierig open. Het waren twee geodes die ze lang geleden van haar vader heeft gekregen. Een geode is een bol die aan de binnenkant begroeid is met kristallen. De ene geode was verpulverd, maar de andere geode had iets heel moois in zich… Ze gaat er vast blij mee zijn als dit naar haar teruggaat. Tot die tijd echter geniet ik van dit cadeautje… ‘a present from heaven’ 💜

Ouverture

Van septembers geel houd ik,
Morgens van bedauwde rag,
Peinzende dagen vol rust,
Roekgetier en koperen blad,
Schoven op het stoppelland –
Meer dan teugelloze lente
Past het najaar bij mijn ziel.

Alexander Smith

De zinderende en bijna ondraaglijke hitte vind ik slopend.
Ook de kleine man heeft niet veel te koop.
De ochtenden daarentegen… die ochtenden mogen wat mij betreft wel een eeuwigheid duren.
Nou ja, bijna dan…

Dat pootje…

Blije Boaz  🙂

Zoekend naar glinsterende vleugels…

Dat pootje om de druppels weg te vegen, zo aandoenlijk om naar te kijken…

En o wonder, vorige week zag ik eindelijk een salamander zonnend op één van de paaltjes!

Met als toegift nog een koolwitje…

En morgen maar weer vroeg op stap met deze tropische temperaturen!

De parnassia

De parnassia: voor mij één van de mooiste bloemen, fragiel, lieflijk en wondermooi. Ik durf die schoonheid zelfs ‘chic’ te noemen. In het Lauwersmeergebied vindt je ze veel, maar ook hier in de buurt bloeien ze. Meestal ga ik in het weekend ’s ochtends na de wandeling met Boaz even kijken bij de parnassia en de zonnedauw. Gewoon omdat het zo’n heerlijke plek is en omdat ik nooit uitgekeken raak op zowel de zonnedauw als de parnassia.

Het is best een lastig bloempje om te fotograferen – want ‘wit’- en dan is het wachten op een bewolkte dag met zacht licht. Inmiddels heb ik een heuse verzameling ‘parnassia-kiekjes’… ik vind het interessant om ze in verschillende stadia te volgen:

Ze zijn inmiddels bijna uitgebloeid en eigenlijk vind ik ze dan nog mooier…

Fijne dag gewenst!

Zwoel

Het is ook vandaag weer behoorlijk warm, en de avonden zijn zwoel. Overigens wel aangenaam om dan nog een poos buiten te zitten en de sterrenhemel te zien groeien.

Het is niet alleen zwoel weer, ik heb ook een zwoel hondje.
Want de buurtdames F&L zijn hartstikke loops, hartstikke zwoel dus.
Sommige kwartjes vallen ietwat laat bij de kleine man, maar dit kwartje is inmiddels geland daar waar het moet zijn  🙂 Liefst moet er de hele dag gewandeld worden langs elke grasspriet waar de dames hun geurtjes hebben achtergelaten. Soms zeg ik ‘nu even doorlopen, vent’, waarop hij zich in het gras stort. Elke grasspriet is ineens alle moeite waard en verandert het zo meegaand kereltje in een blok beton… zie dat maar eens mee te krijgen. Wat me wel lukt hoor. Tuurlijk wel.

Het is meer dan weldadig, die ochtendkoelte…

De kleine man is de natte pootjes soms wel wat beu…

Zittend tussen de spinnenwebben bij zonsopkomst… het is zoiets als Nirwana voor mij…

Het is kletsnat voldaan thuiskomen na zo’n heerlijke vroege ochtend!

Thursday Challenge – Cheap

Homemade flatbread  🙂

Thursday Challenge: “CHEAP” (Inexpensive, Low cost, On sale, Free,…)

Pieperig mannetje

To see the Summer Sky
Is Poetry, though never in a Book it lie –
True Poems flee –
~Emily Dickinson, c.1879

Gisterochtend werd ik tegen vijven wakker van de kleine man. Hij tikte me voorzichtig piepend aan met zijn pootje en een dringende blik. Dat kon niet anders betekenen dan ‘Ik moet echt héél nodig naar buiten, vrouw’. Dus hup, uit bed, shirt en broek aan en op mijn hippe rose Crocs deden we snel een rondje ‘achterom’. Hij spoot leeg. Met een duidelijk opgelucht smoeltje en staartje omhoog huppelde hij weer huiswaarts. Ik besloot er lekker vroeg op uit te gaan. Kop koffie erin en er vandoor. Het beloofde wederom een fraaie dag te worden. Zo maakte ik van de vroege nood van de smurf een deugd om de zon te zien opkomen op deze laatste augustusdag van dit jaar. We reden naar het mooie Balloërveld.

De koelte van de vroege ochtend vind ik in deze nazomerdagen zo fijn! Alles wordt zachter in deze dagen, over het veld hing een sluier van nevel.



En dat het weergaloos mooi was… en stil, weldadig stil…


De nevel trok gauw op, jammer eigenlijk want ik hou van nevel…



Mijn mannetje…

De dag had niet beter kunnen beginnen…


Weer thuis kookte ik voor de kleine man macaroni met kip, wat er met smaak inging. Daarna gedoucht om vervolgens op bezoek te gaan bij een dierbare vriendin. Zodra we bij de flat zijn aangekomen weet de kleine man precies wat de bedoeling is. De lift vindt hij totaal niet eng. ‘Staartje binnen boord’, zeg ik dan altijd tegen hem  :-). We hebben altijd gespreksstof genoeg, de waardevolle ochtend vloog om.
En dat het genieten was!

De kleine man is inmiddels weer opgeknapt.
Fijne dag gewenst!