Bijna herfstig

Eind juli en het is buiten bijna herfstig te noemen: ruisende, zwiepende takken, het blad waait om de oren, ferme buien afgewisseld met fraaie wolkenluchten, aardse geuren in het bos, veel kamperfoelie, en de kleur van het licht verandert. De eerste bramen zijn geplukt. En ik vind het heerlijk zoals het is! Lekker met mijn kop in de wind aan de wandel met de kleine man. Zijn ‘aanlijngebod’ heb ik opgeheven: hij mag lekker los en rennen als hij daar zin in heeft. Boaz is geen stoer hondje dat meent te moeten rauzen, integendeel: hij houdt zich liever bezig met ‘neuswerk’, spannende luchtjes speuren. Natuurlijk, ik hou hem goed in de gaten, maar hij genoot ervan om eindelijk weer eens rond te struinen. En deed eerst zijn eigen ronde om uitgebreid ‘de buurtkrant te lezen’ 🙂 In het bos barst het werkelijk van de paddestoelen, geen wonder met al die nattigheid… Ook de porseleinzwam laat zich al zien…Het is één groot paddestoelenfeest, lijkt het wel!Een wiebelend spinnenwebje aan de bomen, dat me doet denken aan een notenbalk. In gedachten hoorde ik de melancholie van het donkere bos… Laat maar komen, die vroege en hopelijk heel fraaie herfst…, ik ben er wel klaar voor!

 

Beetje pech

De kleine man heeft een beetje pech: door één of andere rare uitglijer heeft hij last van een beklemde zenuw. Onder een roesje werd een foto gemaakt en ik nam een wel heel groggy en gevloerd mannetje mee naar huis:
Inmiddels zijn we twee weken verder, de pijnstilling en vooral rust moeten het doen. Dat betekent voorlopig geen lange wandelingen en fratsen uithalen. Want ik wil natuurlijk heel graag dat Boaz helemaal opknapt, zodat we over een aantal weken er weer als vanouds op uit kunnen trekken! Voorzichtig zie ik vooruitgang, maar het heeft tijd nodig. Dus maken we vooral aanlijnwandelingen in de buurt met af en toe een kort uitstapje. Zoals naar het mooie landgoed Vennebroek in de omgeving van Eelde:Met onderweg bankjes genoeg om te pauzeren…
Prachtig, die markerende beelden en de belijning van een hekwerk!
We moeten het voorlopig doen met hoe het is, en er komt dan momenteel ook weinig terecht van een beetje fotografie. Maar ook tijdens onze rondjes in de wijk is genoeg te zien, en af en toe neem ik de camera mee. Want de zo fraaie rode zonnehoed bloeit volop: En langs de waterkant zie ik de tragedie van een juffer die rechtstreeks in een web vliegt:De spin is er zo ongelooflijk snel bij, de juffer kan fladderen wat hij wil, er is echter geen redden aan… vreselijk sneu om te zienDan maar even genieten van het o zo fragiele en mooie grasklokje… En in het bos komen de zwammen alweer tevoorschijn, maar dat is voor een volgend blog 🙂

 

 

 

Eindelijk…

… zijn we gisterochtend weer eens heel vroeg het veld ingegaan, de kleine man en ik. En dat het heerlijk was! Het was jammer genoeg niet van dat mooie zachte licht maar al met al was het toch absoluut de moeite waard om vroeg mijn bed uit te rollen 🙂 Het IcarusblauwtjeEn natuurlijk op zoek naar juffers… want daar krijg ik nooit genoeg van… 🙂Zo mooi…Steeds meer vlinders zijn er te zien, gelukkig maar!Boaz moet regelmatig even kijken of ik er nog wel ben…. De wilde Bertram bloeit ineens volop!Met als toegift de fraaie schorpioenvlieg…Na zo’n ochtend kan mijn dag niet meer stuk!