Eind juli en het is buiten bijna herfstig te noemen: ruisende, zwiepende takken, het blad waait om de oren, ferme buien afgewisseld met fraaie wolkenluchten, aardse geuren in het bos, veel kamperfoelie, en de kleur van het licht verandert. De eerste bramen zijn geplukt. En ik vind het heerlijk zoals het is! Lekker met mijn kop in de wind aan de wandel met de kleine man. Zijn ‘aanlijngebod’ heb ik opgeheven: hij mag lekker los en rennen als hij daar zin in heeft. Boaz is geen stoer hondje dat meent te moeten rauzen, integendeel: hij houdt zich liever bezig met ‘neuswerk’, spannende luchtjes speuren. Natuurlijk, ik hou hem goed in de gaten, maar hij genoot ervan om eindelijk weer eens rond te struinen. En deed eerst zijn eigen ronde om uitgebreid ‘de buurtkrant te lezen’ 🙂 In het bos barst het werkelijk van de paddestoelen, geen wonder met al die nattigheid… Ook de porseleinzwam laat zich al zien…Het is één groot paddestoelenfeest, lijkt het wel!Een wiebelend spinnenwebje aan de bomen, dat me doet denken aan een notenbalk. In gedachten hoorde ik de melancholie van het donkere bos… Laat maar komen, die vroege en hopelijk heel fraaie herfst…, ik ben er wel klaar voor!