Slow motion

“It’s how I fill the time when nothing’s happening. Thinking too much, flirting with melancholy.”
-Tim Winton, Breath

Zo voelen soms de dagen aan, dat wil wel in deze tijd van ‘donkere dagen voor kerst’. Vooral wanneer de dag ook nog eens waterkoud van start gaat en de lucht vol grijs kleurt zoals nu. Dan lonkt het niet bepaald om er op uit te trekken met de kleine man, maar toch: eenmaal buiten maken we er wel weer wat van. ‘Uit’ moeten we toch, we kunnen niet zonder onze dagelijkse portie buitenlucht 🙂 Bovendien verzet het de zinnen en hoewel de bomen en struiken nu in rap tempo hun blad verliezen is er nog volop kleur te zien. De natuur verveelt nooit en heeft een kalmerende werking op mijn geest. En ach, buiten in de regen lopen mopperen heeft ook wel wat… dan is thuiskomen altijd fijn!
Het is een soort van ‘leven in slow motion’ in deze tijd van het jaar.

Het vleugje nachtvorst was van korte duur, maar o zo heerlijk…Simpele dingen, en hoe mooi kan dat zijn…Kijken naar mijn kleine vriend verveelt nooit… ♥ De boomstammen zitten vol diepe kleuren van allerlei zwammen…Herfstiger kan bijna niet 🙂Bijna doorschijnende melkachtige knotszwammetjes op de hei…Wandelend langs de mooie Zeijerwiek met blije vrienden… Fijne zondag gewenst!

 

 

 

Pluk de dag

‘Sunday clears away the rust of the whole week.’

Het eerste rondje met Boaz op zondagochtend vind ik misschien wel het meest fijne loopje van de week: mijmerend slenteren door de wijk of over de dijk langs het kanaal terwijl er (bijna) nog niemand op straat is. Alles en iedereen nog in zondagsrust. Zo’n ochtend voelt vaak als frisse start van een nieuwe week, zoiets als weer met een schone lei beginnen.

Als echte snuffelaar geniet de kleine man volop, zeker nu het ‘egeltjes-tijd’ is. Een poos terug kwam hij met een egel in zijn bek aangehold… ik heb hem wel even verteld dat dat toch niet echt niet de bedoeling is; voorzichtig heb ik de egel met mijn voet terug gerold onder de struiken.Bovendien heeft hij thuis zijn eigen ‘Flip’ 🙂  Overal knisperend ritselend blad onder mijn voeten…Prachtige geweizwammetjes…
Heerlijke herfstkleuren… De ‘wandeldames van het bos’, met steevast een vriendelijke groet… Zo mooi, die grillige vormen op de boomstammen in het bos…Jawel, ik kom echt wel aan mijn trekken deze heerlijke herfst, wat een explosie aan kleur en verscheidenheid, ik kom ogen tekort 🙂En de kleine man neemt het er even goed van… 🙂De frisse ochtenden vind ik weldadig, er is nachtvorst op komst.
Daar word ik helemaal blij van 🙂
Carpe Diem!

Allerzielen

Vieren van het geleefde leven
‘Wanneer iemand doodgaat van wie we houden, is er eerst vooral rouw. Pas later beseffen we dat we getuige waren van een leven dat wij liefhadden. Door dat geleefde leven te vieren, kunnen we de inspiratie, het gedachtegoed en de betekenis van onze overledenen levend houden. De doden niet verzwijgen maar vieren om wie ze waren en wat ze te vertellen hebben.’

Tekst: Allerzielen Alom