Niet eerder heb ik de decembermaand zo vervelend ervaren als dit jaar.
Zowel van fotografie als van bloggen kwam de laatste weken niks terecht.
Alles staat op een laag pitje.
2017: nee, het was niet mijn jaar. O, ik heb zeker een paar hele leuke dingen gedaan en meegemaakt -*dankbaar*- maar vooral is dit jaar gekleurd door een aantal tragische gebeurtenissen. Ze houden me nog steeds bezig. Ook het fysiek weer opkrabbelen na ziek-zijn was best moeizaam en nog steeds merkbaar op grijze natte sombere dagen. Ik kijk echt uit naar gezonde vorstige frisse lucht met ademwolkjes van de kou en rijp op de bomen! En graag een vleug zacht zonlicht door alles heen.
Die ene dag sneeuw deed het hem ook niet echt…
Het was best wel glibberen, ook met de fiets aan de hand…
Ik wil nog wel wat meer van dat dekentje van zachtheid… (maar dan zonder de glibberigheid 🙂 )
Tweede kerstdag heerlijk uitgewaaid met Boaz en zijn grote vriend Olivier… 
En als die twee pret hebben, dan heb ik dat ook!
Na zo’n renpartij zijn de heren wel een poosje rustig…
… waarbij Boaz toch vooral waakt over zijn Flip 🙂
De bomen zijn al zwaar van de katjes, veel te vroeg…
Prikkeldraad en jong groen blad verweven met elkaar, het is bijna symbolisch te noemen…
En dan even blij zijn met het zonlicht, dan deert de kou absoluut niet 🙂
Zomaar op een open plek in het bos ligt een witte roos met een gerbera. Het raakt me en doet me stilstaan bij alles wat er dit jaar is gebeurd. Het is daar vast met een bepaald gebaar neergelegd, dat kan bijna niet anders… in meerdere opzichten een treffende afsluiting voor dit jaar.
Het vuurwerkgeweld is inmiddels volop begonnen, sneu voor Boaz en zoveel dieren voor wie dit een nare tijd is.
Nog een paar dagen en dan is ook dit weer voorbij.
Iedereen een hele fijne jaarwisseling gewenst en tot in 2018!
altijdmooiweer 