Mijn rijbewijs moest worden vernieuwd.
Zodoende ging ik gisterochtend op stap met zo’n enge strakke nietszeggende pasfoto waarop je je bijna een misdadiger waant. Op het gemeentehuis checkt de ambtenaar mijn gegevens en zegt: ‘Ik zie dat u weduwe bent. Dat betekent dat ik de vermelding ‘e/v’ (echtgenoot van) moet wijzigen in ‘w/v’ (weduwe van) of alleen uw meisjesnaam.’ Oeps, die zag ik niet aankomen. Ik moet even slikken en bliksemsnel nadenken. ‘Ik blijf ‘weduwe’ een vervelend woord vinden,’ zeg ik, ‘maar alleenstaand voel ik me ook niet en ik wil beslist niet mijn meisjesnaam gebruiken. Dus wordt het ‘w/v’, ik beschouw het maar als een soort van eretitel.’ De man kijkt me aan en glimlacht, hij snapt het. Fijn, zo’n echt mens achter de balie. Niks geen digitaal geneuzel en gedoe. Gewoon menselijk contact met iemand die de tijd neemt.
Een rondje met Boaz lopen werkt altijd goed om zulke dingen te laten bezinken. Het fluitekruid komt op. Er staat genoeg om wat te plukken en ik neem wat mee als cadeautje voor mezelf. Ik word altijd zo blij van een vaas vol fluitekruid…
En wat was het genieten van het fraaie zomerse weer vorige week… van zomaar een veertje op mijn tuintafel…
… van madeliefjes en ereprijs…
… van de boshyacintjes…
… van lekker in het veld struinen met mijn kleine man…
… speurend naar oranjetipjes op de pinksterbloemen, helaas geen oranjetipje te zien, maar dat komt nog wel!
We gaan er weer een fijne dag van maken, de kleine man en ik! 🙂
W/v
24 dinsdag apr 2018
Posted in Fotografie, Mijn honden, Natuurdagboek, Persoonlijk
altijdmooiweer 