Nutteloos

Als je een volmaakt nutteloze middag kunt doorbrengen op een volmaakt nutteloze manier, heb je geleerd te leven.
— L. Yutang

Wat een tekst… ik moest er wel even over nadenken 🙂
Ik kan heel goed nutteloos in het gras zitten met mijn kleine man om me heen :-), kijkend naar alles wat er groeit en bloeit.
De kleine man lekker kroelen, hem zien genieten als hij weer eens grondig met zijn neus allerlei geuren op snuift, beetje mijmeren etc.
Het voelt niet altijd even zinvol, maar moet dat dan?
’t Is wel mijn manier van opladen, dat ogenschijnlijk nutteloos in de natuur rondhangen…
Met veel plezier kan ik uren kijken naar de capriolen van een soldaatje…gewoon blij zijn met juffers om me heen…en hun buitelingen…om vervolgens heel fraai een geaderd witje te zien hangen…zo fragiel, zo teer en mooi… met het liefste snoetje van de hele wereld bij me, wat wil een mens nog meer… veel meer dan dit hoef ik niet… pure rijkdom, zo voel ik dit alles Nu ga ik me toch even nuttig maken en zinvol bezig zijn… huishoudelijk gezien 🙂 overigens niet mijn sterkste kant, maar dat moet ook gebeuren.
Fijn weekend gewenst!

Advertenties

De tragiek van een juffer

We deden een rondje bos vanochtend… bij de kleine zonnedauw
Als insect en als juffer (die gelukkig al dood waren) heb je geen schijn van kans als je tussen de zonnedauw terechtkomt… hoe sneu…Uitsluipsel van twee libellen

De wateraardbei

Gisteren met de kleine man maar weer eens bij de wateraardbeien wezen kijken. Niet te warm, het was gewoon lekker wandelweer.
We hadden er wel zin in, de kleine man en ik.
Ik had gehoopt op wat meer vlinders en libellen, die lieten zich jammer genoeg weinig zien. Het enige vlindertje -een koolwitje- vloog er rap vandoor toen ik in de buurt kwam 🙂
Deze juffer bleef wel even hangen voor een kiekje…
De wateraardbei is een vaste plant uit de rozenfamilie (Wikipedia), een prachtig plantje om te fotograferen…En als ik ergens neerplof, weet Boaz al hoe laat het is… geduldig wachtend ♥ het levert wel extra koekjes op 🙂 Vandaag las ik over schaapsscheerderskou.
Een graad of 18 vind ik heerlijk, dat mag wat mij betreft de komende zomer -die meteorologisch morgen begint- eigenlijk wel zo blijven… maar dat gaat zeker en vast niet lukken!

 

De waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
– Frederik van Eeden

Aan dit gedicht moet ik altijd denken als ik aan de rand van één van de vijvers zit te mijmeren, kijkend naar de prachtige waterlelies…Dansende muggen 🙂 die me doen denken aan ‘Reflets dans l ‘eau’ van Claude Debussy
met ook een mijmerend hondje… voor een zwempartijtje is hij wel te porren 🙂toch ook maar weer even languit bij de ronde zonnedauw…Fijne zondag gewenst!

 

 

 

De spechtenboom

Tags

Grote bonte specht, jonge spechten

Het zal de invloed van mijn calvinistisch geboortegoed zijn: ik ben best gesteld op de zondagsrust. En nee, ik ben beslist niet roomser dan de paus en schiet ook heus wel eens op zondag de buurtsuper in. Maar toch: de stilte en rust op de vroege zondagochtend is misschien wel de meest weldadige. De sfeer is anders, de stilte is anders en er heerst nog iets van onbenoembare rust. Ik vind het fijn om op zondagochtend redelijk bijtijds met mijn kleine vriend door de buurt te slenteren. Boaz kan zo heerlijk uitgebreid de buurtkrant besnuffelen en lezen, altijd boeiend om naar te kijken!
We zijn al een poos niet meer ‘de hei op geweest’ en daar had ik vanochtend heel veel zin in. Niemand tegenkomen, lekker op ons gemak struinen en sjouwen.Het ruikt zo heerlijk ’s morgens vroeg en al helemaal als de geur van kamperfoelie op me afkomt… Ik duik met mijn neus tussen de bloemen…
Boaz wacht geduldig en is tegelijkertijd waakzaam… 🙂
Allerlei vogelgeluiden zijn te horen, ik kan ze niet goed onderscheiden. Behalve het getwitter van de mezen en de merels, die pik ik er wel uit. Terug bijna bij de auto hoor ik heftig gekrijs. Ik blijf even stil staan om goed te luisteren en bedenk me dat dit bijna niet iets anders kan zijn dan het geluid van jonge spechten. Ik speur de rij bomen af en jawel, ik ontdek de ‘spechtenboom’. Ik zie de ingang van het nest en het geluid is onmiskenbaar: hier zitten ze, de jonge spechten!
Ik blijf een poos staan en vanuit mijn ooghoek zie ik één van de ouders rondom de boom vliegen. Ik realiseer me dat ik te dichtbij ben en zoek een geschikt plekje verder weg om een poosje te kunnen kijken.
Jawel… de grote bonte specht bij het nest ♥Ik heb alleen maar mijn supertrage 100mm macrolens en een manuele 50mm lens bij me, het is behelpen met de macrolens. Het zijn geen superplaatjes, want nog behoorlijk bewolkt en veel bomen rondom maar ik ben er wel blij mee… ik vind het zo bijzonder om te zien…Het is mijn ‘cadeautje van de dag’! 🙂

Eindelijk verkoeling

En dat het nu verdraaid aangenaam is buiten… 🙂
Ramen en deuren wijd open, de temperatuur binnen is gezakt van 28 graden naar nu 20 graden en dat is prima te doen.
Het voelt een heel stuk prettiger zo. Blij mee!
Van wandelen kwam niet veel; het was vooral hijgen en puffen en voor Boaz verkoeling aan het water zoeken. Voor de rest zoveel mogelijk in de schaduw en Roland Garros kijken 🙂 …zelfs in de vroege ochtend in het arboretum was het al behoorlijk warm… en een fijne plek met nog schoon water waar de kleine man naar hartelust kon plonzen ♥ en ik languit kon bij de ronde zonnedauw… een slaapmutsjehet fluitekruid is uitgebloeid… in het bos was het redelijk te doen, veel koekoeksbloemen… en vingerhoedskruiden ook in de zomer zijn er boleten… Ik hoef niks en ik moet niks.
Hoef zelfs geen supermarkt binnen.
Hoe heerlijk en simpel kan het zijn.
Met een spannend boek buiten in de luie stoel, Roland Garros kijken en weer fijn met mijn kleine man op stap.
Wat een luxe…
Fijn weekend gewenst allemaal!