De Waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
– Frederik van Eeden

Aan dit gedicht moet ik altijd denken als ik aan de rand van één van de vijvers zit te mijmeren, kijkend naar de prachtige waterlelies…Dansende muggen 🙂 die me doen denken aan ‘Reflets dans l ‘eau’ van Claude Debussy
met ook een mijmerend hondje… voor een zwempartijtje is hij wel te porren 🙂toch ook maar weer even languit bij de ronde zonnedauw…Fijne zondag gewenst!