Gisterochtend dan eindelijk maar weer eens de camera mee toen ik Boaz uit liet, onder het mom van ‘je weet maar nooit wat je tegenkomt’.
Net op het moment dat ik dacht ‘dit wordt niks’ zag ik een spin hangen in de struiken zoals wel vaker, en meestal loop ik dat gewoon voorbij.
Spinnen waren -ooit/vroeger/heel lang geleden- niet mijn favoriete beestjes.
Ze moesten dood of gingen in de stofzuiger die dan onmiddellijk werd geleegd.
Inmiddels ben ik heel anders tegen spinnen aan gaan kijken, hoewel ik liever niet die hele grote in mijn huiskamer zie rondwandelen… die worden dan zorgvuldig buiten gezet. Dat dan weer wel.
Ik had wel zin in een poosje zitten in het gras en om te kijken wat het beestje zoal van plan was: het weven van het web.
En hoe fascinerend is het om dat van zo dichtbij te zien hoe dat in zijn werk gaat. Uiterst ingenieus hoe dat spindraadje uit de spintepel komt om door de wind meegevoerd te worden naar een takje om houvast te krijgen: het begin van het web.
Ik zag hoe de spin zich liet vallen en begon met zijn werk…en zo wordt zorgvuldig draad voor draad het web geweven…Het is dat Boaz ietwat ongeduldig werd… neem het hem eens kwalijk 🙂
Ik had nog best veel langer kunnen kijken!
Fijne zondag gewenst!