Voor iemand die niet zo van bos houdt, ben ik toch aardig op weg om een soort van nemophilist te worden 🙂

Zo wandelen we graag in het ‘Bos van de Toekomst’ in Veenhuizen, we komen er dan ook regelmatig. Het is een fijn bos, heerlijk rustig en ik kan er niet verdwalen 🙂
Een deel is aangelegd als herinneringsbos: geplante bomen als herdenking aan verschillende gelegenheden, met (naam)bordjes erbij. Indrukwekkend om daar langs te lopen. Op de één of andere manier heeft dit bos een heilzame uitwerking op mij, het voelt als een verstillende en heilzame pleisterplaats.

Een heidelibel, vrouwtje
En ook Boaz geniet volop… er valt voor hem genoeg te beleven en te ruiken.
Ons ‘pauzebankje’ aan de rand van het zo mooie Esmeer.

De heide aan de rand van het bos

Met soms een pootje in beeld 🙂


Veel padden, met hun zo mooie bijna barnsteen-kleurige ogen!

Een week of twee terug kwamen we de kudde schapen tegen om het gebied te begrazen… je zou het niet zeggen, maar het zijn er zo’n 200 schapen!

Inmiddels is het gras weer groen en bovendien met veel plantjes ogentroost
Stilletjes kondigt de herfst zich aan en raak ik eindelijk het oververhitte gevoel kwijt van de voor mij te hete en te lange zomer…
en wordt het weer paddenstoelentijd, heerlijk!
Op naar de herfst! 🙂