En dat het wit was

“Snowflakes are kisses from heaven”

We hielden het dichtbij huis: de straat uit, de weg over en dan ‘de dijk op’.
Niet druk op het fietspad, dus Boaz van de lijn.
Hij huppelde voor het vaderland weg in de sneeuw 🙂
En al is het langs de steeds drukker wordende A28, ik prijs me altijd weer gelukkig dat ik niet ergens midden in de stad woon en zo toch dichtbij huis langs het water kan wandelen.
Het is altijd een fijn loopje, het geeft me een gevoel van ruimte.

De maan

Gisteravond stond hij al helder aan de hemel, die wonderlijke maan….
en vanochtend vroeg vanuit mijn slaapkamerraam, met een gloeiend hete bak koffie in de vensterbank en Boaz snurkend in mijn bed… 🙂
met rechts *drie witte stipjes* een deel van de Grote Beer
Wat een bijzonder schouwspel, zo uniek om dit mee te maken!
En dan aan de wandel met Boaz in deze heerlijke vrieskou… zo helemaal mijn weer 🙂
Bekertjesmos
Niks ‘Blue Monday’, het was echt een fantastische dag: tot in mijn -koude- tenen genoten! 🙂

Winterwonderland

Nou ja, een beetje dan 🙂
Maar eindelijk: zon, heerlijke vrieskou, en prachtig winterlicht!
Dus hup, er op uit!
Het zo lieve snuitje wordt grijzer en grijzer ♥
Fijn weekend gewenst!

Opruimeritis

Ineens kreeg ik de kriebels deze week: drastisch opruimen!
Ergens eind vorig jaar grondig de bezem gehaald door mijn eigen administratie. Inmiddels is de gang gevuld met volle dozen voor de kringloop. De rest -en dat is niet zoveel- is goed voor een ritje vuilstort. Eindelijk ook maar eens mijn kledingkast leeggehaald: van het resultaat worden ongetwijfeld wel een aantal mensen blij (denk ik). Ik wil bewaren waar ik blij van word, bij ‘twijfel’ gaat het in een aparte doos die ik later nog eens onder handen neem.
Het loslaten van dingen die er niet meer toe doen of die ik al lang niet meer gebruik, kost me weinig moeite: waar ik eerder moeilijk afstand van kon doen, gaat nu gemakkelijk in de weg-ermee-doos.
En een uurtje tussendoor aan de sjouw met mijn makkertje geeft lucht en licht aan de dingen.
Een buizerd speurt naar iets eetbaars…
Reflectie van bomen in het water, vloeiende bewegingen…
Blij hondje 🙂
Een nieuw jaar beginnen met een flinke opschoning, het voelt als een nieuw hoofdstuk…

Weergekeerde rust

Wat een verademing: de rust en stilte na een weekend van ongelooflijk veel herrie. In geen jaren is er zoveel geknald als nu, even dacht ik gisteravond gek te worden… het was werkelijk bar en boos.
Een oudejaarsavond ‘uitzitten’ is aan mij niet meer besteed.
Vandaag geen radio of tv aan gehad vandaag, gewoon helemaal niets.
En nee, ik blik niet terug en heb ook geen goede voornemens 🙂
Vanochtend om half zeven eerst maar es Boaz goed uitgelaten.
Hij wilde na nog korte een wandeling gistermorgen beslist niet meer uit.
Wel bijzonder, hoe lang een hond zijn behoefte kan ophouden.
Voor de drukte aan vanmorgen naar ‘de golfbaan’ gereden zodat we beiden een frisse neus konden halen, dat was na zo’n binnendag als gisteren geen overbodige luxe!
En zooooo trots op mijn dappere Dodo die het voor zijn doen toch heel goed heeft gedaan. Het mannetje is blij het nieuwe jaar in gehuppeld ♥
Vorige week zag ik al de katjes in bloei…Druppelmosjes, altijd blij mee 🙂
Na onze wandeling naar de rustplaats van manlief gegaan.
Ook daar ontstaat langzaam een zachte deken van mos, prachtig!
En tot mijn grote verrassing zie ik het eerste sneeuwklokje tevoorschijn komen…
Nog een paar maanden en dan kan ik zijn financiële administratie vernietigen. Met de bankafschriften ben ik al begonnen, alles is tegenwoordig toch gedigitaliseerd. De belasting- en andere papierhandel laat ik voor de zekerheid wachten tot april, dan ben ik formeel vijf jaar verder en mag alles weg.
Het is goed dat dat eindelijk kan worden opgeruimd.
Op de één of andere manier voelt het als een soort van weer een nieuwe ruimte scheppen. Want hoewel het gevoel niet is veranderd, merk ik wel dat de afstand steeds groter wordt.

Reiziger
Er is geen weg
De weg maak je zelf, door te gaan.
– Antonio Machado