Wat een verademing: de rust en stilte na een weekend van ongelooflijk veel herrie. In geen jaren is er zoveel geknald als nu, even dacht ik gisteravond gek te worden… het was werkelijk bar en boos.
Een oudejaarsavond ‘uitzitten’ is aan mij niet meer besteed.
Vandaag geen radio of tv aan gehad vandaag, gewoon helemaal niets.
En nee, ik blik niet terug en heb ook geen goede voornemens 🙂
Vanochtend om half zeven eerst maar es Boaz goed uitgelaten.
Hij wilde na nog korte een wandeling gistermorgen beslist niet meer uit.
Wel bijzonder, hoe lang een hond zijn behoefte kan ophouden.
Voor de drukte aan vanmorgen naar ‘de golfbaan’ gereden zodat we beiden een frisse neus konden halen, dat was na zo’n binnendag als gisteren geen overbodige luxe!
En zooooo trots op mijn dappere Dodo die het voor zijn doen toch heel goed heeft gedaan. Het mannetje is blij het nieuwe jaar in gehuppeld ♥


Vorige week zag ik al de katjes in bloei…
Druppelmosjes, altijd blij mee 🙂

Na onze wandeling naar de rustplaats van manlief gegaan.
Ook daar ontstaat langzaam een zachte deken van mos, prachtig!
En tot mijn grote verrassing zie ik het eerste sneeuwklokje tevoorschijn komen…
Nog een paar maanden en dan kan ik zijn financiële administratie vernietigen. Met de bankafschriften ben ik al begonnen, alles is tegenwoordig toch gedigitaliseerd. De belasting- en andere papierhandel laat ik voor de zekerheid wachten tot april, dan ben ik formeel vijf jaar verder en mag alles weg.
Het is goed dat dat eindelijk kan worden opgeruimd.
Op de één of andere manier voelt het als een soort van weer een nieuwe ruimte scheppen. Want hoewel het gevoel niet is veranderd, merk ik wel dat de afstand steeds groter wordt.
Reiziger
Er is geen weg
De weg maak je zelf, door te gaan.
– Antonio Machado