‘Agossie, wat sneu… ze hebben maar één jong dit jaar’, dacht ik toen ik gisteren bij de zwanen kwam. Ze lieten zich weinig zien dit voorjaar en het nest leek meer leeg dan bewoond. Ik had er niet al teveel vertrouwen in dat ze er nog wel waren, laat staan dat er jongen zouden zijn. Mijn blijdschap was groot toen ik het kersverse trotse ouderpaar elders ontdekte! En bovendien vooral ook opgelucht dat ze er nog zijn, want dat had natuurlijk ook anders gekund.
Terwijl paps druk de vleugels aan het poetsen was…
… genoot ik van dit aandoenlijke en prachtige tafereel…
Ik werd wel in de gaten gehouden, en hield gepaste afstand om niet al teveel onrust te veroorzaken…
Ik heb een hele poos staan kijken naar dit adembenemend mooie gebeuren, en toen kwam dit tevoorschijn… wat een verrassing!
Onder moeders’ vleugels bleek nog een hele schare te zitten…
‘Mijn’ zwanenpaar heeft maar liefst zes jongen, geweldig!!
Die kleine witte is duidelijk ‘haantje de voorste’ 🙂
Dan kan ik alleen maar verwonderd en ontroerd zijn over zoveel moois…