Eéntje maar…

‘Agossie, wat sneu… ze hebben maar één jong dit jaar’, dacht ik toen ik gisteren bij de zwanen kwam. Ze lieten zich weinig zien dit voorjaar en het nest leek meer leeg dan bewoond. Ik had er niet al teveel vertrouwen in dat ze er nog wel waren, laat staan dat er jongen zouden zijn. Mijn blijdschap was groot toen ik het kersverse trotse ouderpaar elders ontdekte! En bovendien vooral ook opgelucht dat ze er nog zijn, want dat had natuurlijk ook anders gekund.

Terwijl paps druk de vleugels aan het poetsen was… … genoot ik van dit aandoenlijke en prachtige tafereel… Ik werd wel in de gaten gehouden, en hield gepaste afstand om niet al teveel onrust te veroorzaken…Ik heb een hele poos staan kijken naar dit adembenemend mooie gebeuren, en toen kwam dit tevoorschijn… wat een verrassing!Onder moeders’ vleugels bleek nog een hele schare te zitten…‘Mijn’ zwanenpaar heeft maar liefst zes jongen, geweldig!! Die kleine witte is duidelijk ‘haantje de voorste’ 🙂

Dan kan ik alleen maar verwonderd en ontroerd zijn over zoveel moois…

Advertenties

Fijne jaarwisseling

… en een voorspoedig 2015 gewenst!

Op stap

Gisteravond even gechat met mijn zusje.
En plannen gemaakt voor vandaag.
‘Maak er maar een zusjesdag van’, zei haar man.

En dat hebben we gedaan, heel gezellig!
Uiteraard Boaz mee 🙂

We zijn naar de kust gegaan, richting Delfzijl.
Omdat we beide gek op zee zijn.
Ik had wel gehoord van ‘De hand van Oterdum‘, maar was er nog nooit geweest.Indrukwekkend, die eeuwenoude graven op de dijk… met prachtige symboliek En natuurlijk schapen op de dijk… Het monument ter ere aan de Groningse zanger Ede Staal…Het is zo’n heerlijk ‘meeneem-hondje’ Hij keek met verbazing naar het opspattende water, zo grappig om te zien… Maar lekker vond ie het niet…En ja, de vis van Westerhuis in Termunterzijl was heerlijk 😉

De baas in huis…

De beste dingen

Leuk!

Mijn monteur

Er was maar een kleine tik voor nodig om mijn kentekenplaat van de auto te rijden. Gelukkig merkte ik het en ging ik langs de garage.
Heb ik al eens gezegd dat mijn garagemonteur een Super Monteur is?
Bij deze!
Mijn garage is een klein bedrijf, gerund door twee kameraden die ervoor gaan. ‘Tijd’ komt niet in hun woordenboek voor.
Persoonlijke betrokkenheid, service en klantvriendelijkheid staan hoog in het vaandel.
Mijn monteur: eerlijk en betrouwbaar, integer, rustige knul, goed advies, mij niks willen (en hoeven) aansmeren.
De koffie is altijd klaar, mag ik zelf pakken.
Ik kom er nu al een aantal jaren en we maken in het klein toch aardig wat ‘wel-en-wee’ van elkaar mee.
We maken graag even een praatje over hoe het met zijn nu tweejarige dochter gaat. Hij vertelt met die speciale twinkeling in zijn ogen over haar. Die ingetogen maar o zo speciale blik, mooi om te zien. En dat ik net de drie maanden oude zoon van zijn collega heb gemist.
‘Wacht maar even, ik help je zo’, zei hij.
Binnen tien minuten is de klus klaar.
En met een grote grijns zei hij: ‘het allermooiste komt nog: het kost je niks!’ ‘Ik kom binnenkort wel langs,’ zeg ik met eenzelfde grijns.
Boaz zit in de auto.
‘Wat leuk dat je weer een hond hebt, daar heb je goed aan gedaan’, zegt hij. Zijn zinnen zijn vaak kort, maar oprecht. Hij heeft een brede belangstelling. Alleen al daarom is een bezoekje aan mijn garage nooit een straf. Kijk, daar hou ik van.

‘Binnenkort’ wordt morgen.
Sta ik op het drukste moment van de dag op het drukste kruispunt in de stad terwijl ik voel hoe mijn auto niet meer goed stuurt. Bij voorbaat neem ik gas terug, ik vertrouw het niet.
Terecht: lekke band.
Voorzichtig rij ik de kruising over om de berm in te rijden.
Hulde aan de ANWB.
En wat ben ik blij dat het me niet op de snelweg gebeurde…

Big Brother

Herman Sandman: Open brief aan Grote Broer

Dag CIA, NSA, Google, Facebook en AIVD,

Ik begrijp dat jullie, of een andere mij onbekende entiteit, mijn gangen nu ook kunnen nagaan via de anonieme OV-chipkaart.

Dat is knap, technisch gezien, maar ik wil even laten weten dat het een zinloze bezigheid is. Je moet mij niet hebben. Ik ben een wat traditionele man zonder terroristische ambities. Ik woon in Oost-Groningen en dat wat hier nog overeind staat, staat op instorten, dus een aanslag in deze contreien is hetzelfde als nasi meenemen naar de Chinees.

Zoals de meeste Groningers kom ik weinig buiten de provincie. De kans dat we ons op de brommer in een soort nine/eleven-actie in Het Torentje boren is nihil. Zie de protesten tegen de gevolgen van gaswinning. Los van een enkele tweet houden we het netjes. Sinds het beleg van Bommen Berend in 1672 is het hier redelijk rustig.

Mijn bewegingen als consument in kaart brengen is ook vergeefse moeite. Boodschappen doe ik elke zaterdag bij C1000 of Jumbo, groenteboer Vos in Sappemeer en Bakker Dijkman in Slochteren. Mijn vrouw koopt mijn kleren. Op zaterdagavond zitten we voor Midsomer Murders en soms, als zij in slaap valt, kijk ik voetbal.

Mocht er wat van mij bijzitten tussen die 1,8 miljoen telefoontjes, bespaar je de moeite van het uittikken. Wij praten onderling Gronings en de thematiek beperkt zich tot: ’t was niks, ’t is niks en ’t wordt niks.

O ja, als ik de OV-chipkaart gebruik, is het om in de stad te gaan zuipen.

Groet, Herman

P.S. Als er toch iets verandert, wil ik dat zelf ook wel doorgeven. Zeg maar waar ik moet zijn.

Lees meer van Herman Sandman op zijn blog.

Bron: www.sikkom.nl

Hittegolfsalade

Een paar keer in de week krijg ik de ‘Mijmeringen’ van Annemiek van Deursen in mijn mailbox.
Daar word ik blij van.
Haar teksten weten me telkens weer te raken.
Vooral die van vanochtend:
De kunst is om jezelf te vinden
en te leren onderscheiden
wat je jezelf hebt wijs gemaakt
wat je door anderen aangepraat hebt gekregen
en wat echt bij je past….

Mooi gezegd, Annemiek!

De hittegolfsalade van Annemiek is een goed idee!
Ik ga maar es boodschappen doen… 🙂

Weekend

Bron: Off the leash