Vrijdagochtend: tijd om in te pakken, een klus die gauw geklaard was. Zo had ik voldoende tijd om nog naar Kaap Noord te gaan voor een laatste strandwandeling, nog even heel diep de zilte zeelucht opsnuiven en van het uitzicht genieten…
Ik had geluk met de boot: het was nog niet zo druk, waardoor ik vrij vroeg aan vaste land was en ik heerlijk kon acclimatiseren op de dijk bij Lands End met het fraaie zicht op het Marsdiep en een stukje Texel:
Ik ben gek op alles wat vliegt en vaart… ik kwam aan mijn trekken:
Eén van de twee loodsboten onderweg naar het grote marineschip:
Nog een laatste blik op de boot naar Texel:
Op de terugreis had ik afgesproken in Den Helder met mede-blogster en digi-vriendin Vlasleeuwenbekje. We volgen elkaars blog al jaren en dan is het ontzettend leuk om elkaar echt te ontmoeten. Het was bijzonder gezellig en fijn, we kletsten binnen no time voor het vaderland weg… alsof we elkaar al jaren kennen!
Een week is zo voorbij.
Er is nog zoveel moois te ontdekken daar ‘aan de overkant’.
Waar ik zo heel graag ben.
En toch heb ik het gevoel dat ik veel langer ben weggeweest.
Het was genoeg.
Ik heb nieuwe herinneringen gemaakt, met zoveel mooie beelden in mijn hoofd. Ik heb nieuwe en eigen sporen getrokken.
Het heeft me meer dan goed gedaan, ik voel me verrijkt in velerlei opzichten!
En Boaz… ach, hij zit al zo diep in mijn hart.
Wat ben ik trots op het manneke…!