Lands End

Vrijdagochtend: tijd om in te pakken, een klus die gauw geklaard was. Zo had ik voldoende tijd om nog naar Kaap Noord te gaan voor een laatste strandwandeling, nog even heel diep de zilte zeelucht opsnuiven en van het uitzicht genieten…  Ik had geluk met de boot: het was nog niet zo druk, waardoor ik vrij vroeg aan vaste land was en ik heerlijk kon acclimatiseren op de dijk bij Lands End met het fraaie zicht op het Marsdiep en een stukje Texel:
Ik ben gek op alles wat vliegt en vaart… ik kwam aan mijn trekken:Eén van de twee loodsboten onderweg naar het grote marineschip:
Nog een laatste blik op de boot naar Texel: Op de terugreis had ik afgesproken in Den Helder met mede-blogster en digi-vriendin Vlasleeuwenbekje. We volgen elkaars blog al jaren en dan is het ontzettend leuk om elkaar echt te ontmoeten. Het was bijzonder gezellig en fijn, we kletsten binnen no time voor het vaderland weg… alsof we elkaar al jaren kennen!

Een week is zo voorbij.
Er is nog zoveel moois te ontdekken daar ‘aan de overkant’.
Waar ik zo heel graag ben.
En toch heb ik het gevoel dat ik veel langer ben weggeweest.
Het was genoeg.
Ik heb nieuwe herinneringen gemaakt, met zoveel mooie beelden in mijn hoofd. Ik heb nieuwe en eigen sporen getrokken.
Het heeft me meer dan goed gedaan, ik voel me verrijkt in velerlei opzichten!
En Boaz… ach, hij zit al zo diep in mijn hart.
Wat ben ik trots op het manneke…!

De Bollekamer

Veel natuurfoto’s heb ik niet gemaakt, en dat had ik me ook niet echt voorgenomen. Mijn camera had ook een beetje vakantie.
Toch een paar plaatjes van de wandelroute door de Bollekamer… Tegen de zee aan, door de duinen met Schotse Hooglanders, Exmoorpony’s en vooral veel ganzen en kieviten. Honden zijn toegestaan, mits aangelijnd.

 

Aan de wandel

We hebben veel gewandeld op Texel. We begonnen ’s morgens altijd met een strandwandeling, waarbij Boaz van de lijn kon: lekker achter zijn bal aan racen, soms racen met een soortgenoot. Later op de dag namen we één van de vele wandelroutes. En wat is het allemachtig leuk om dat met zo’n heerlijk loop-hondje te doen! Lekker doorstappen met Boaz aan de flexlijn die zich dat prima liet geworden. Af en toe in de duinen even een ruk van ‘ik wil achter de konijnen aan’, maar daar bleef het ook bij.

Wie ‘Texel’ zegt, zegt ook ‘De Slufter’ en wil je echt van de natuur en stilte genieten, mijdt dan de zondag… ga maar op maandag 🙂 Dan heb je de hele Sluftervallei voor jezelf; een kadootje!

De foto’s doen geen recht aan de schoonheid en uitgestrektheid van dit machtig mooie natuurgebied. Ach, ’t is maar impressie…

Strandpret met Boaz

Zon

Ik had zo graag de zon-uit-zee zien komen.
Vroeg opgestaan, maar echt lukken wilde het niet.
Zo ook geen fraaie zonsondergang: teveel bewolking.
Dus moet ik nog maar een keer…

Zee

De mens is de zee
het meeste is water
God schiep de zee
en ik . . . . . . . . .?
kwam wat later

Challa – Ik geef je de zee als kadootje

Zand

Het zand
is hier ruw

Het zit hier vol kuilen

mijn hart
is hier stil
ik moet eventjes huilen

Challa – Ik geef je de zee als kadootje

De vuurtoren

Ik was er graag, bij de vuurtoren van De Cocksdorp.
Het heeft een heerlijk breed strand, een fijne plek om mijn kop leeg te maken en uit te waaien. Mooie vergezichten over zee. In de vroege ochtend -nog bijna nacht- vind ik de vuurtoren nog boeiender.
Echt een baken.

Strand

Ik hou zo van zee, van strand, van de ruimte, de horizon zien.
Uren kan ik kijken en luisteren naar de golven, de branding, de getijden.
Gewoon zitten en kijken. En ervaren wat het met me doet.
Het lijkt altijd hetzelfde, maar het is nooit hetzelfde.

Doe maar niet, dat afschieten van de meeuwen.
Ik kijk veel te graag naar hen, naar hun gratie en sierlijke vlucht.

Weer thuis

We hebben een heerlijke week gehad op Texel!
Veel naar het strand geweest, vooral ’s ochtends wanneer er bijna niemand was. En we hebben heerlijke wandelingen gemaakt.
Boaz die geniet van de zee:
Ik moet nog even ‘landen’…. en heel veel foto’s uitzoeken!