Vanmorgen na de hondenwandeling bedacht ik dat het wel weer tijd was om bij de ooievaars te gaan kijken. Het was bewolkt en dat is prettig licht om ooievaars te fotograferen. Izzy is zoals altijd mijn bij-rijdster, en het liefst heeft ze haar neus door het raam in de wind om allerlei geuren op te snuiven. Als ik die neus omhoog zie gaan of haar diep hoor snuiven, weet ik dat er spannende luchtjes in de buurt zijn. Zoals deze ree vanmorgen:
Bij de ooievaars: ma zit op het nest 
en pa is aan het foerageren (pa heeft een iets langere en bredere snavel)
hij ziet/hoort me klikken en is alert
Ooievaars hebben geen keelspieren, waardoor ze geen geluid maken anders dan het klepperen als begroetingsritueel. Jonge ooievaars kunnen simpele keelgeluiden maken als lokroep.
Ook bij het opstijgen hoor je geen vleugelslag, geen suizen, helemaal niks… in een oogwenk zie ik het gebeuren en ben ik net te laat om goed de camera te kunnen instellen
Majestueuze vogels… ik ben benieuwd naar het aantal jongen!
