Zomertijd

Waar ik eerder altijd moeite had om te wennen aan de zomertijd, gaat het me nu aardig goed af. Hoe ouder, hoe gekker? Zou het zoiets zijn? 😉 Ik vind het heerlijk dat het nog donker is als ik opsta: een beetje mijmerend en een beetje aanrommelend glij ik rustig de dag in. En ’s avonds langer licht is fijn om nog een lekkere wandeling te maken met de boskabouter. Een plezierige bijkomstigheid is dat ik nu wél de katten kan zien die her en der op de loer liggen om elkaar in de haren te vliegen… om bijtijds Boaz te waarschuwen. Want die houdt reuze van katten die mot maken.

Iemand vroeg me laatst of ik het niet vervelend vond om met feestdagen -zoals nu met Pasen- alleen te zijn. Nee, daar heb ik geen last van, ik kan het aardig goed met mezelf hebben. Bovendien moet ik regelmatig ‘de hond uitlaten’, en dat is een heerlijke bezigheid 🙂 , vooral als we dan ook nog zijn grote vriend tegen het lijf lopen… Boaz had hem al in het vizier! Wat wil een hond nog meer dan pretbekken met zijn kameraad… om vervolgens een paar uur lui op de bank te liggen snurken 🙂
En ik heb me prima vermaakt met mooie muziek en een spannend boek.

De krokussen zijn bijna uitgebloeid. Een straal zon doet wonderen: nog even voluit open voordat ze weer in de aarde verdwijnen… En als het één verdwijnt, komt het andere weer tevoorschijn, dat vind ik zo bijzonder en zo mooi aan de lente…Geduldig wachtend…Het-hondje-dat-niet-van-water-houdt… achter de eenden aan. De stouterd!Kortom: ik heb wel kunnen genieten van deze dagen: van het niks moeten, van het ‘gewoon mijn eigen ding doen’ en het vooral goed hebben met wat er is!