De heide

Het hangt in de lucht: afscheid van de zomer, de komende herfst.
Tegen het invallen van de avond is het weldadig om nog even de hei op te gaan. De sfeer van weemoed is nergens zo aanwezig als op de hei in deze tijd van het jaar.

De melancholie valt als een jas,
te dun voor de winter,
te warm voor de zomer.

Thursday Challenge – Seat

Thursday Challenge: Seat (Chair, Sofa, Bench, Stool, Bed, Anywhere/Anyway one can sit,…)

En de zon kwam weer prachtig op

“The sun just touched the morning;
The morning, happy thing,
Supposed that he had come to dwell,
And life would be all spring.”
– Emily Dickinson

Half zes. Ik lag al een poos te woelen en had er wel genoeg van. Opstaan kostte me geen moeite, maar eigenlijk had ik niet zoveel zin om al vroeg op stap te gaan. Boaz echter raakt er al aardig aan gewend, die stond al heus blij te kwispelen bij de voordeur…. ‘Eerst koffie, kerel’, zei ik. Hij plofte met een zucht op de deurmat bij de deur: zijn manier om te laten merken wat hij daar van vond… 🙂
Op ochtenden als deze kijk ik ’s morgens eerst even uit mijn slaapkamerraam of mijn autootje onder de druppels zit. Dat wil nog wel eens helpen als ik aarzel van ‘ga ik wel of niet’. Mwah, het was niet buitensporig veel, dus weinig nevel.
Maar dat zegt niet altijd alles, en ineens had ik de knop om: binnen no time was ik in de kleren en hop, erop uit!
Ik had er geen spijt van…
De zonnevanger…Het was weer een fantastisch begin van de dag, en het duurde maar even of ik hoorde zacht gesnurk en blije knorretjes vanuit de hondenmand komen…

Thursday Challenge – Organized

Thursday Challenge: “ORGANIZED” (Methodical, Orderly, Neat: Tools, Books, Cloths, Houses,…)

Oude-doos-kiekjes

Het is druilerig buiten: ideale dagen om binnenshuis wat aan te rommelen.
Er valt nog behoorlijk wat administratie van manlief uit te zoeken, een klus die ik stukje bij beetje aanpak. Het heeft geen haast, maar het moet wel gebeuren. De zakelijke dingen wegdoen kost me geen moeite: ik hoef en kan niks meer met de oude garantiebewijzen en facturen, dus hop, weg ermee. De persoonlijke correspondentie schuif ik voor me uit: daar beslis ik later over. De mappen dunnen al aardig uit. En zo verdwijnt er weer een deel van ‘mensen-en-dingen-die-voorbijgaan’ in de versnipperaar.
Ook rommel ik in mijn oude bestanden op de pc.
Daar kan eveneens wel opgeruimd worden.
Met af en toe een spelletje tussendoor 🙂
Of kijkend naar sneeuwfoto’s… hoe leuk kan dat zijn!
En wat komen er dan weer fantastische herinneringen voorbij…

Mijn zo speciale Juda, mijn Bommel, mijn maatje in alles…



en mijn o zo mooie en bijzondere Izzy, de Spaanse Schone…

En wat is Boaz dan een totaal ander hondje… mijn kleine, dappere Smurf!

Thursday Challenge – Place #2

Thursday Challenge: “PLACE; final week” (House, Cabin, Apartment, Tent, Workshop, Office,…)

Dag en dauw

“To see the Summer Sky
Is Poetry… —”
Emily Dickinson

Het was wederom een weergaloos mooie ochtend…
Overdag is het me gauw te warm, maar oh die momenten bij het opkomen van de zon zijn zo uniek… dan is het absoluut geen straf om vroeg op te staan!
Zulke ochtenden in aangenaam gezelschap van Olivier en zijn vrouwtje zijn absoluut cadeautjes. Ik word altijd zo blij van onze wandelingen, dan voel ik me zo rijk en dankbaar dat ik dit moois zo intens kan beleven.
Daar kan ik wel even op te teren…



Uiteraard met Boaz en Olivier…

Olivier deed met verve zijn best om er nog een extra zwemrondje uit te slepen… net als Juda heeft hij een voorkeur voor prutsloten 🙂

Daarna ben ik nog even bij de parnassia geweest…



En de heide bloeit!

Wat een weldadig begin van de dag, ‘zielevoedsel’ noem ik zoiets…
Iedereen een fijne dag gewenst, maak er iets moois van!

Thursday Challenge – Place

Thursday Challenge: (House, Cabin, Apartment, Tent, Workshop, Office,…)

Zondagochtend

We hadden er zin in gisterochtend: bij het krieken van de dag wandelen.
Met Olivier en zijn vrouwtje.
Wij kunnen dat samen heel goed, het voelt altijd weer heel bijzonder om te wandelen in die stilte die alleen in de vroege ochtend vroeg zo uniek is.
Nevel hing over het land.
Het was sprookjesachtig, intens en eigenlijk niet in woorden te vatten.
Wat mij betreft had dit uren mogen duren, ik kreeg er geen genoeg van.
Een ochtend die ik me altijd zal blijven herinneren, zo weergaloos mooi…

Hoe deze boom heet, weet ik niet.
Ragfijne rose bloesem, het lijkt wel één van de mooiste kantsoorten…

Het zonlicht was overweldigend

Boaz en Olivier: het mij zo dierbare Gouden Duo…

De sfeer was werkelijk adembenemend…



Ook vanochtend was ik vroeg met Boaz, maar het kon niet het licht van gisteren evenaren. De hitte van later op de dag was al vroeg voelbaar. Desalniettemin hebben we met volle teugen genoten!

Een poosje mijmeren aan de rand van de vijver…

De blik van Boaz doet me vermoeden dat er een eekhoorn in de boom is geweest. Ik ken die blik inmiddels als geen ander!

En wat ben ik blij en dankbaar met die kleine kabouter die blijft verbazen en ontroeren… het herstel van zijn vertrouwen in mensen groeit in kleine stappen. We hebben nog best aan het één en ander te werken, maar o wat is het een ander hondje geworden in ruim een jaar tijd!