Maandelijks Archief: mei 2012

Warning

30 woensdag Mei 2012

Posted by in Persoonlijk, Poëzie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Paars. Ik hou van de kleur paars. Al zolang ik het me kan herinneren.
Mijn favoriete vulpen heeft verschillende tinten paars tot beschikking.
Er altijd is wel iets paarsigs aan mij of bij mij. Zoals mijn favoriete hanger van amethist. Mijn (werk)rugzak. Paars. De kleur van Milton Erickson: “Life will bring you pain all by itself. Your responsibility is to create joy.”
Paars. De kleur van Jenny Joseph.
De kleur van bijzondere ontmoetingen.

Luchtballonnenalarm

28 maandag Mei 2012

Posted by in Fotografie, Natuurdagboek

≈ 3 reacties

Tags

, , , ,

En dat alarm klinkt als volgt:
Juda begint met een hele diepe brom, de oren gaan plat tegen zijn kop en vervolgens wordt er luidkeels geblaft. Vooral Heel Boos Blaffen. Izzy kijkt, spitst d’r oren en gooit haar kop in de nek om te gaan janken als een wolf. Veel lawaai dus. Dat is Luchtballonnenalarm. ’s Morgens zo tegen kwart voor zes wel te verstaan. Daar wordt een mens wel wakker van. Geen luchtballon te zien overigens vanuit mijn slaapkamerraam, maar dat garandeert niks. Als beide zo tekeer gaan, dan is het ook echt Groot Alarm. Ik besloot om maar op te staan, van slapen zou toch niks meer komen. Het is ook wel lekker om zo’n mooie dag langzaam te beginnen. Met veel koffie en wat aanrommelen. Om de warmte voor te zijn liepen we al redelijk vroeg onze ochtendwandeling en dat was heerlijk in de koelte!
De graspieper zat al op z’n uitkijkpost:
De juffer had geen haast:
Platbuiklibel (’s middags zag ik er overigens ook eentje in mijn tuin, leuk!):
De weidebeekjuffer (mannetje):
De buizerd maakte al aardig wat herrie op het vroege tijdstip, ongetwijfeld om andere rovers bij de jongen weg te houden. Vorige week zag ik de vogel prachtig stil hangen:
Ook het geelgorsje heeft weer een vaste stek gevonden:
Je kunt de dag slechter beginnen, toch?!

Aarden

26 zaterdag Mei 2012

Posted by in Persoonlijk

≈ 3 reacties

Het gras bij de buren is altijd groener, zo is algemeen bekend.
Alleen gaat dat in mijn geval niet op.
De ene buurman heeft een grijze *want betegelde* voortuin en de andere buurman heeft een zwarte *want pas omgespitte* voortuin. Dat omspitten moest. Van de meneer van de tuincontrole. Ik zag de bui al hangen, want mijn tegelpaadje was niet grasvrij, onder de heg ook niet en mijn gras was weliswaar groen, doch hoog. In ieder geval ongetwijfeld hoger dan 15 centimer. Echt veel hoger was het niet hoor. Schat ik.
Weliswaar ligt de brief nog niet op de deurmat (of ze moeten al enige coulance met me hebben bij het zien van mijn propvolle groene container, want de heg had ik al wel geknipt). Ik ben wel erg van het buiten zijn, maar tuinieren ligt me niet zo. Mij ontbreken de groene vingers. Hoe dan ook, ik moest eraan geloven.
De tegels blinken me inmiddels tegemoet, ontdaan van onkruid en grasjes. Ik ben niet van het gif en dus was ik ’s avonds heerlijk in de weer met een mesje, lekker krabben. De hoogte van het gras is inmiddels gekortwiekt en het ziet er weer netjes uit. Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vond om ’s avonds een uurtje in de tuin te rommelen. Het licht scheen prachtig op de grashalmen:
De volgende keer kan de maaier er weer overheen, dat scheelt. Alleen heb ik een hekel aan dat maaien. Veel liever -raar, maar waar- knip ik mijn gras, therapeutisch en aardend grasknippen noem ik dat. Ik plof neer en knipperdeknip, zo ga ik mijn gazonnetje af.

Vanuit mijn ooghoek zag ik op een avond dat ik een nieuwsgierige toeschouwer had. Het is de kat van de overburen. Izzy is er geen vriendjes mee overigens, maar ik vind het een erg leuke kat. Af en toe kriebelt het om weer een kat te nemen, voorlopig echter ben ik wijs. Het is een leuk ding die zo olijk achter blaadjes aan kan springen!
Het vergeet-me-nietje is bijna uitgebloeid, deze mag lekker uitzaaien zodat ik hopelijk volgend jaar een redelijke pol in de tuin heb.
De kauwen vliegen af en aan, af en toe hebben ze ruzie met de eksters. Wat een spektakel geeft dat!
Dat tuinieren een gezonde en vooral ook aardende bezigheid is weet ik best. Het tekort aan aardend bezig zijn heb ik deze week ruimschoots gehaald.  Geaard en wel ga ik van het weekend genieten!

Iedereen hele fijne en zonnige dagen gewenst!

Verkoeling

23 woensdag Mei 2012

Posted by in Mijn honden, Persoonlijk

≈ 5 reacties

Ramen en deuren staan wagenwijd open. De dikste onweersbuien zijn langs ons heengegaan: in de verte wat gerommel en geflits. Jammer eigenlijk want ik hou wel van een beste onweersbui. Maar niet geklaagd: we beginnen nog maar net he, met dat vieze benauwde broeierige weer. De zomer moet nog beginnen! Hoe dan ook, ik ben blij met de verkoeling. Het geluid van tikkende regen klonk me als muziek in de oren! Yesssss!!! Heerlijk, regen!

Vanmiddag zijn we later dan anders naar het water gegaan. Het was te warm en zelfs Izzy had het geduld om te wachten (zij het niet echt van harte…)
We hadden geluk: geen woensdagmiddagvissers of andere drukte, het hele losloopgebied was onze achtertuin. Wat een cadeautje! Ik zocht een plek in de schaduw onder mijn favoriete boom zodat ik kon genieten van af en toe een zucht wind. Juda en Izzy vermaakten zich wel.

De meeuw is een terugkerende zomergast, volgens mij vliegt hij een vaste route volgens een vast tijdstip, want het is een meeuw van de klok:

Juda zonder stok is niet compleet 🙂
Nog snel even een nat pak halen:terwijl ik even languit van de boterbloemen geniet:Een merel kwettert in de verte nog een laatste deuntje, alle andere vogelgeluiden zijn inmiddels verstomd. Ik ga nog even buiten zitten. Op adem komen!

Het bos

22 dinsdag Mei 2012

Posted by in Fotografie, Natuurdagboek

≈ 6 reacties

Sinds het knie-gedoe van Izzy ben ik weinig in het bos geweest. Officieel moet ze nog een week aan de riem,  hoewel ze op veilige stukken van mij even los mag (en als de hazen ergens anders hun feestje hebben). Kan ze wat graven en in het water. Vooral nu het warm is, is dat fijn en bovendien een uitstekende therapie voor haar poot.
Vorige week (in mijn lanterfant-week) heb ik heerlijk een paar uur rondgescharreld in het bos. Het was koud maar zonnig, waardoor de kleuren overweldigend mooi waren.
Ik voel me altijd wat claustrofobisch in het bos, zeker als het naaldbomen betreft. Het was echter prachtig om dat frisse groen te zien aan de uiteinden van de takken.
Ik was benieuwd hoe het zou zijn met het mos.
Wat een kleurenfeest!
Van bovenaf gezien:
en zijwaarts (heerlijk liggend en de geur van de aarde opsnuivend):
De bloemknoppen van het sterrenmos:
Die kou heb ik overigens liever dan deze hitte, dat dan weer wel.