Tevreden

De orthopeed was tevreden vanochtend toen ik voor controle van mijn knie kwam. En ik dus ook! De tijd van herstel zal leren of ik de knie weer helemaal zal kunnen strekken. Daar moet ik toch wel een maand of drie vooruit trekken. Zo niet, dan is daar ook heel goed mee te leven.

En ja, ik mag weer in het gras liggen 🙂 , geen beperkingen.
Maar vandaag is het vooral opletten dat Boaz met zijn wapperoren niet weg gaat waaien…

Bloesem

Zag ik een bloesem
die naar haar tak terugkeerde?
Ach – ‘t was een vlinder.
(Moritake)

De kersenbloesem komt uit…

en de prunussen barsten open…

Regen en wind vandaag, het lijkt wel herfst!
Dat wordt een uitwaai-wandeling waar Boaz vast geen bezwaar tegen heeft, kan hij z’n oren lekker laten wapperen…

Fijne zondag gewenst!

Thursday Challenge – Fast

Thursday Challenge: “FAST” (Motion Blur, Cars, Boats, Running, Food,…)

Singin’ in the rain

Geen vleugje zon te bekennen vandaag, wel jammer…
Maar toch vanmorgen lekker gelopen met Boaz, die bovendien heel blij was zijn vriendin Miep tegen te komen om samen even flink te kunnen rennen!
Het lopen gaat per dag beter, al kan ik heel goed merken dat het lijf weer opnieuw in balans moet komen. Maandenlang aan de sjouw met een pijnlijke knie kan bijna niet anders dan resulteren in een verkeerde houding en scheef lopen. Dus werk aan de winkel. Mijn rug protesteert en ik kan me af en toe zo heerlijk onhandig voelen 🙂 Maar ook dat gaat weer goedkomen!
Ik heb mezelf deze week getrakteerd op een pot viooltjes.
Omdat ik er dol op ben.
En ik hoef er niet voor door de knieën…





‘Singing in the rain’…



En voor Boaz leuk vertier binnenshuis —> piepkleine brokjes eruit zien te krijgen
Heerlijk om weer lekker tegen hem aan te kunnen klessebessen!
Nu hoef ik niet meer in mezelf te mompelen *gniffel*

Blij-blij-blij hondje

En toen was daar vanmiddag een allerblijst en joelend hondje dat over het hek sprong… Zo van owowowow-ik-ben-helemaal-door-het-dolle-heen-zo-blij-ben-ik-dat-je-er-weer-bent… geweldig om te zien!
Hij heeft het super goed gehad bij Honduitfantastisch, dat kan ik echt aan hem merken. Maar voorlopig moet hij het weer met mij doen 🙂
Het ontroerde me om te zien hoe mijn ‘rugzakhondje’ zich volkomen vertrouwt voelt bij hen, helemaal opgenomen in hun roedel. Ze voelen hem heel goed aan en dat is voor mij weer een bevestiging van wat ik zie bij Boaz. Bij hen heeft hij alle ruimte gekregen om zichzelf te kunnen zijn, op zijn Boaz-manier: in kleine stappen de dingen doen om zich op zijn gemak te voelen. Wat ben ik blij dat ik het op deze manier heb gedaan en net zolang heb gezocht naar een opvang waarvan ik heel zeker wist dat hij het daar absoluut goed zou hebben.
Hij ligt nu uitgeteld lekker op zijn vertrouwde plek… zo fijn om hem weer thuis te hebben!

Blij hondje en blij vrouwtje 😉

Beetje ongeduldig…

Het wordt hoog tijd dat de kleine man weer thuiskomt, vanmiddag ga ik hem halen!


Hij zal het voorlopig wel moeten doen met minder lange wandelingen, maar volgens mij gaat hij dat niet erg vinden! Het herstel van mijn knie mag eigenlijk best wat sneller 😉 *modus ongeduldig*
En in het gras liggen zit er ook nog even niet in, dus zoek ik het voorlopig maar op ooghoogte.
Kornoelje:




Het wordt eindelijk weer kleurig buiten, daar word ik helemaal blij van 🙂

Maak er een mooie dag van…

De naaimachine

Het allereerste grote cadeau wat ik van manlief kreeg, was een naaimachine. Het leek hem wel handig. En het leverde bijna de eerste huwelijkscrisis op: als ik ergens een loei hekel aan had, was het wel aan gepriegel met draadjes, patronen en al dat getuur en gereken. Met pijn en moeite heb ik er destijds wat kledingstukken uitgeperst. Wat een gedoe. De dekbedovertrekken voor de babykamer gingen me nog het beste af: recht-toe, recht-aan 🙂 Sindsdien is de naaimachine meeverhuisd naar de onderste plank in de kledingkast. Al meer dan dertig jaar lang.

Dochterlief heeft niet alleen de creativiteit, artisticiteit en authenticiteit van haar vader geërfd. Ze is ook meer dan ruim bedeeld met zijn geestige, technische en wiskundige genen. Een manusje-van-alles, zoiets.
En mooi verpakt.

Een naaimasjien leek haar wel wat als nieuwe uitdaging. Voor een grijpstuiver heeft ze een simpele machine op de kop getikt. Lap stof gekocht en een patroon opgescharreld. Ze houdt niet van massa-kleding, dus koopt ze die voor een appel en een ei tweedehands/derdehands/vierdehands of (ver)maakt ze zelf iets. Ze heeft inmiddels de smaak te pakken: een naaimasjien met meer mogelijkheden zou nog leuker zijn. Een koopje en een volgende uitdaging diende zich aan: een mooi ding echter wel met defecten. Ze is niet alleen handig en creatief, maar ook pienter: google leerde haar dat ze best zelf die mankementen kon oplossen. Zo doet ze dat.

Ik was er vorige week.
Heel gezellig!
De zijdehoenders doen het goed en Boaz zag de scharrelkipjes wel zitten. Die gingen uit voorzorg tijdelijk op stok 😉
Op het vogelhuisje landde een sperwer in de hoop op een lekker mussenhapje, wat een fascinerende vogel!

Haar favoriete domein is haar werkplaats waar nu het gereedschap van haar vader hangt. Keurig gerangschikt, overzichtelijk en praktisch. Ze is er niet alleen blij mee, maar maakt er ook graag gebruik van.
Wanneer ze met haar vriend een bouwmarkt binnenstapt, komen de mannen als vanzelf naar haar partner toe.
Die onmiddellijk zegt: ‘U moet bij haar zijn, niet bij mij.’
*Gniffel*
In haar werkkamer hangt een smaakvolle jurk die uitblinkt door eenvoud.
Eigen werk. ‘Minder is meer.’
En ze kan nog wel een derde naaimachine gebruiken.
Zo komt de mijne eindelijk uit de kast.

We hebben een mooi kind gemaakt, manlief en ik.
Niet het meest gemakkelijke kind, ook dat mag worden gezegd.
Steeds meer zie ik er dezelfde handleiding in als van haar vader.
Sommige andere trekjes kan ik niet helemaal duiden.
Of misschien toch ook weer wel…
*mompelt iets over appel en stam en zo….*

Fijne zondag gewenst!

Departures

Wat een bijzonder mooie en aangrijpende film met weergaloos mooie muziek…

Een jaar verder

‘Alles waar je van houdt, zul je uiteindelijk verliezen, maar op het einde zal de liefde terugkomen in een andere vorm.’
Franz Kafka

En dan ineens ben ik een jaar verder.
Zomaar.
Plotseling.
In een oogwenk.
Zo voelt dat dus.
Niet te bevatten.
Ongelooflijk en onvoorstelbaar.

Vandaag heb ik een vleugje lente bij je gebracht in de vorm van katjes en kersenbloesem nog in de knop. Ik heb vergeet-me-nietjes gezaaid. En hoop dat de kersenbloesem haar fragiele bloemen laat zien…
Intense heimwee overvalt me, met het verlangen naar toen alles nog zo tastbaar en aanraakbaar was.
Als ik wegga, voel ik je knipoog door de bomen heen.

Bij thuiskomst ontmoet ik de postbode: ‘Ik heb een kaartje voor u, mevrouw.’
Tranen druppen.
De zon breekt heel even door.
Een citroenvlinder danst in de voortuin.
En heel zacht geef ik mezelf een schouderklopje.
‘Best goed gedaan, meid.’

Vandaag kan ik eigenlijk alleen maar stil zijn.
Verlies en gemis.
Maar vooral ook voel ik me zoveel rijker geworden…

Weer in de benen

Zo langzamerhand kom ik weer aardig in de benen en hobbel ik gezellig rond in huis en tuin. En ben ik blij dat alles achter de rug is.
Bedankt voor jullie beterschapswensen, dat was fijn om te lezen!
Alle lof aan de orthopeed, de verpleegkundigen maar bovenal aan de anesthesist die zeer zorgvuldig te werk is gegaan vanwege mijn angst voor de ruggenprik, waardoor ik het ‘gewoon’ heb kunnen laten gebeuren.
Inmiddels heb ik een ‘schone’ knie waarbij aardig wat kraakbeen is weggehaald, en de kapotte binnenmeniscus is verwijderd. En wat me nu opvalt is het verschil van de andere knie… die komt geheid ook nog aan de beurt.
Een hele bizarre gewaarwording vond ik het om totaal geen controle meer te hebben over een deel van je lichaam: je kunt aansturen wat je wilt, maar er gebeurt helemaal niks. En ook best eng om weer het gevoel terug te ervaren, waarbij af en toe de gedachte door me heen schoot: ‘als alles maar weer gaat werken…’
De krukken zijn inmiddels niet meer nodig gelukkig 🙂

En Boaz… de kleine man doet het super goed en heeft het echt geweldig naar zijn zin!
Het is nog maar de vraag of hij maandag wel weer met me mee naar huis wil…