Bling-bling

Tags

Kleine zonnedauw, Tureluur

Fraaie ochtenden vol nevelflarden zitten er helaas nog niet in, tenminste niet hier in het noorden. Jammer, want ik kijk er zo naar uit om voor dag en dauw op te staan en rond te wandelen in dat mooie zachte licht met velden vol teer spinrag en ander moois.
Dus duik ik voorlopig even heerlijk onder in zonnedauw-sferen… altijd weer verrassend, betoverend, mysterieus en vol bling-bling!

Ragfijne druppels van de kleine zonnedauw:
Met in het hoge gras een ‘blauwtje’
Gevangen door dat kleverige zo kleine plantje…
Altijd sneu om te zien…
Boaz vermaakt zich kostelijk…
Ook vanochtend weer bij de zonnedauw geweest, nu echter met een andere lens en tussenringen, want ik ken geen ander plantje dat zó fotogeniek is als de zonnedauw. Daar kan ik dagen tussen liggen om van alles te proberen 🙂En als toegift: twee tureluurs die niet anders doen dan elkaar roepen. Zo mooi om te zien hoe ze telkens komen aanvliegen! Dat was wel mijn ‘cadeautje van de dag’! 🙂

Hoe mooi…

Tags

Uitsluipende libel, Zonnedauw

Zomerse temperaturen op komst.
Alles boven de 20 graden is me al gauw te warm, dus reden genoeg om bijtijds op stap te gaan met mijn kleine man.
De koelte van het bos is in de ochtend fris en weldadig.
Het is genieten in de stilte, zo samen slenterend.
Een speur van nevel zorgt voor een weinig dauw…
Geen schapen te zien, maar wel schapenpoep… 🙂
Er is veel zonnedauw, ik vind het elke keer weer prachtig!Boaz en water, hij wordt er steeds beter in… 🙂Teruglopend langs de rand van het water kijk ik naar de zonnedauw en mijn oog valt op iets glinsterends… jawel, een uitsluipende libel!Zo ontzettend mooi, zo teer en fragiel… Het hangt echter gevaarlijk dicht boven de zonnedauw met die kwetsbare vleugelsIk moet er niet aan denken dat die vleugels worden aangeraakt door de kleverige stof van de zonnedauw: dan heeft de libel geen schijn van kans en zal hij een wrede dood sterven nog voordat hij vlieg-klaar is. Het mag dan een beschermd plantje zijn, ik bedenk me niet en haal heel voorzichtig er iets van weg.Een heel bijzondere gebeurtenis om mee te maken!

Rood

Het is weer klaprozen-tijd…
Om blij van te worden!

Buiten de tijd

Tags

Libel Veenpluis

‘Waar gaan we vandaag wandelen?’, vroeg ik gisteren een de kleine man.
Ik zag een heel blij koppie met een nog blijer heen-en-weer zwiepend staartje.
‘Nou vrouw, wat dacht je van een ‘rondje Esmeer’? Daar zijn we heus al een Hele Week niet meer wezen wandelen!’ Ik hoorde het hem denken.
Strak plan van de boskabouter.

Geen blokje om in de buurt in de ochtend, maar een broekzak vol ontbijt voor Boaz en een appel voor mij. We gaan zo rond een uur of half acht naar het bos. En het is er weldadig. En stil. En zo heerlijk fris. Vogels met roep en tegenroep. Een kakofonie aan vogelgeluiden. Ik had gehoopt op bloeiend bekertjesmos, maar helaas niks. Het is interessant om te zien hoe de vegetatie in de loop van de jaren aan het veranderen is: veenpluis bijvoorbeeld komt overal tevoorschijn, ook op de wandelpaden.

Het vennetje is goed bereikbaar wegens de droogte en voorzichtig stap ik daar wat rond. Veenpluis langs de waterkant…

Het is weer juffer- en libellentijd!

Deze libel had de veugels nog niet echt droog en het kostte wat moeite om heen en weer te vliegen…





We lopen verder richting het Esmeer, maar vanuit de verte zie ik dat er schapen lopen. Jammer Boaz, dat wordt dus een ander pad!


Het andere ven, eveneens een heerlijke stilteplek met een prachtig uitzicht…


Libellen scheren over het water, met de trage macrolens lukt het me niet goed om ze ‘te vangen’…

Slok water voor de kleine man…

Vanuit mijn ooghoek zie ik iets glinsteren: de oude jas van een libel, hoe wonderlijk!
Ik heb nog nooit een uitsluipende libel gezien, en speur de oever af en vind nog een omhulsel… heel bijzonder!
Ik voel me buiten de tijd en heb niet eens door dat de boswachter al een poos staat te kijken. Hij groet vriendelijk en we maken een praatje. Met een compliment voor Boaz die zo netjes bij me blijft 🙂
Ook vandaag weer een mooie dag gewenst!

De zevenster

Tags

Weidebeekjuffer, Zevenster

Even overwoog ik om het foto- en blogbijltje erbij neer te leggen, want ‘het is allemaal wel eens voorbij gekomen’. Een beetje het gevoel van herhaling en ‘als het maar niet saai wordt’, zoiets. Maar ik kan het toch niet laten om de camera mee te nemen: er valt altijd wel weer iets moois te zien. En de kleine man en ik kunnen niet zonder onze dagelijkse struintocht 🙂 Niets zo heerlijk dan op stap te zijn met mijn kleine kameraad, een zoek- of balspelletje hier en daar, liggen in het gras en turen door de lens. En wat als ik me niet meer verwonderen kan over ‘het kleine’…

Het teken-seizoen is weer losgebarsten, dus was het goed opletten terwijl ik naar de zo mooie zevenster lag te kijken…






Terugwandelend wilde een weideweekjuffer ♀ wel even poseren…


Op weg naar huis zag ik op een nestkastje een mus zitten.
Dus hup auto aan de kant en een poosje staan kijken.
Jawel hoor: er moesten snaveltjes worden gevuld 🙂


Het is ook vandaag wederom heerlijk wandelweer, dus trekken we er straks fijn op uit, mijn kleine man en ik.
Koekjes mee, een balletje mee en toch ook maar weer de camera mee 😉


We gaan er weer een mooie dag van maken.
Fijne zondag gewenst!

Vlindertijd

“Butterflies are like angels kisses sent from heaven.”
― Malia Kirk

En dat ik de kou behoorlijk beu was… geen zin ook om de camera mee te nemen. Nu eindelijk de winterjas in de kast kan en de t-shirts aan, is er veel te beleven buiten en komen de vlinders tevoorschijn. In een paar dagen tijd heb ik al meer vlinders gezien dan vorig jaar!
Veel geaderde witjes…

… en orantjetipjes



Aan de wandel langs een grasspriet 🙂


Op een mooie avond een poos aan de waterkant gezeten…




Blije Boaz ♥


En overal barst het van het tere fluitekruid…

De futen zijn ook weer in beeld, altijd leuk om naar te kijken!



Heerlijk om onderweg ineens weer van alles tegen te komen!

Tulpen

I will be the gladdest thing
Under the sun!
I will touch a hundred flowers
And not pick one.

Edna St. Vincent Millay, “Afternoon on a Hill”

Ook ‘wij-in-Drenthe’ hebben tulpenvelden.
En hoe, het is een machtig mooi gezicht!
En nee, ik heb er niet één geplukt.
En ook Boaz heeft geen enkele tulp geplet.
Hij was superbraaf tussen zoveel moois!

Er moeten mensen zijn…

Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooïigheid.

Toon Hermans – Er moeten mensen zijn






Fijn weekend gewenst!

Windstil

Het koude licht nodigt vooralsnog niet uit om voor dag en dauw op te staan. Ik bedenk me wel drie keer als ik mijn raam uit kijk en de bomen tekeer zie gaan. Nee, dan maar eerst een blokje om met de kleine man en later op de dag bedenken wat we gaan doen. Maar o, wat kijk ik er naar uit om ’s morgens vroeg er op uit te gaan met Boaz.
Inmiddels zie ik de eerste zwaluwen verschijnen, zie ik een libel over het water scheren en vandaag hoorde ik voor het eerst de koekoek. Meestal laat die zich rondom de 20e april horen, als voorbode op beter (lente)weer. De futen hebben zich amper laten zien en de zwanen vertoeven blijkbaar elders: het nest waarop ze jaar na jaar vertoefden is dit jaar niet in gebruik. Ik vraag me af of ze elders hun heil hebben gezocht.
Vanochtend was het windstil, het had licht gevroren.
‘Kom Boaz, we gaan er vandoor’, zei ik redelijk bijtijds tegen de kleine man.
Thermobroek aan tegen de nattigheid en kou.
Ik moet gewoon een poos de stilte in.
Appel mee als ontbijt voor onderweg en mijn jaszak vol gepropt met zijn ontbijt.
De fazant laat zich al van verre luidkeels horen.
De pinksterbloemen raken op hun eind…

en maakt plaats voor fluitekruid…

De vorst is al snel verdwenen, wat overblijft is fonkelend gras…

Nog even en het mos staat in bloei!

Mijn wandelmaatje en zo trouwe vriend vermaakt zich opperbest…

Geen oranjetipjes te zien, maar wel het geaderde witje in mooi zacht licht.


Oplettend manneke ♥

Afgelopen jaar was een slecht vlinderseizoen… ik hoop echt dat dit de voorbode is van een beter vlinderjaar!

Bloesem

‘Earth laughs in flowers’
Ralph Waldo Emerson