Tags
‘Waar gaan we vandaag wandelen?’, vroeg ik gisteren een de kleine man.
Ik zag een heel blij koppie met een nog blijer heen-en-weer zwiepend staartje.
‘Nou vrouw, wat dacht je van een ‘rondje Esmeer? Daar zijn we heus al een Hele Week niet meer wezen wandelen!’ Ik hoorde het hem denken.
Strak plan van de boskabouter.
Geen blokje om in de buurt in de ochtend, maar een broekzak vol ontbijt voor Boaz en een appel voor mij. We gaan zo rond een uur of half acht naar het bos. En het is er weldadig. En stil. En zo heerlijk fris. Vogels met roep en tegenroep. Een kakofonie aan vogelgeluiden. Ik had gehoopt op bloeiend bekertjesmos, maar helaas niks. Het is interessant om te zien hoe de vegetatie in de loop van de jaren aan het veranderen is: veenpluis bijvoorbeeld komt overal tevoorschijn, ook op de wandelpaden.
Het vennetje is goed bereikbaar wegens de droogte en voorzichtig stap ik daar wat rond. Veenpluis langs de waterkant…
Het is weer juffer- en libellentijd!
Deze libel had de veugels nog niet echt droog en het kostte wat moeite om heen en weer te vliegen…
We lopen verder richting het Esmeer, maar vanuit de verte zie ik dat er schapen lopen. Jammer Boaz, dat wordt dus een ander pad!
Het andere ven, eveneens een heerlijke stilteplek met een prachtig uitzicht…
Libellen scheren over het water, met de trage macrolens lukt het me niet goed om ze ‘te vangen’…
Slok water voor de kleine man…
Vanuit mijn ooghoek zie ik iets glinsteren: de oude jas van een libel, hoe wonderlijk!
Ik heb nog nooit een uitsluipende libel gezien, en speur de oever af en vind nog een omhulsel… heel bijzonder!
Ik voel me buiten de tijd en heb niet eens door de dat de boswachter al een poos staat te kijken. Hij groet vriendelijk en we maken een praatje. Met een compliment voor Boaz die zo netjes bij me blijft 🙂
Ook vandaag weer een mooie dag gewenst!
