Wat was het vandaag fantastisch winterweer: echt zo’n dag om ‘buiten te spelen’. Dat zat er voor mij niet helemaal in, maar wel redelijk op tijd de auto in vanochtend voor een heerlijke wandeling met Juda die tot op z’n botten liep te genieten! Ook Izzy zou geen genoeg hebben gekregen van al die spannende geuren in de lucht van hazen en reeën. Ik zag haar helemaal voor me: neus in de lucht om heel alert de lagen af te speuren, klaar om te gaan. Jee, wat mis ik mijn bijzondere en mooie Spaanse dame…
Het was echt zo’n geniet-dag waarvan je denkt: ‘dit mag wel tot half maart duren’, om daarna vervolgens bijna geruisloos de lente in te gaan.
De kuifeenden vlogen vlak voor m’n neus weg, wat zijn ze toch ontzettend mooi!
Veel meeuwen op het land, jammer genoeg te ver weg om te kieken. Ze zijn altijd zo sierlijk in hun vlucht:
Juda was moe en voldaan van ons uitje, en ik had zin in koffie na onze wandeling in de gezonde vrieskou. Op de terugweg naar huis zag ik plotseling in de hoek van het ‘bosje’ iets donkers waar normaal de plek leeg is. Motor uit en heel rustig stoppen. De reeën! Wat bijzonder om ze eindelijk weer eens te zien: heel ontspannen lagen ze daar te genieten van de zon! Wauw, daar werd ik echt blij van! Want waar we eerder vaak de reeën zagen lopen/liggen -gewoon overdag- hebben ze zich eigenlijk sinds zo ongeveer het begin van de zomer niet meer laten zien. Ik heb een hele poos naar ze kunnen kijken. Jammer genoeg kwamen er wandelaars vlak langs ze heen waardoor ze op de vlucht sloegen… 
De reeën: hoe vaak ik ze ook zie, ik ben altijd weer in verwondering. Ze horen hier zo bij het landschap, maar het is voor mij nooit gewoon. En bij elke ontmoeting zeg ik heel zacht: ‘dank jullie wel voor zoveel moois’…
