Herfstkleuren en -geuren

Zodra de herfst echt in de lucht zit krijg ik kook- en bakkriebels. Gewoon aangenaam huiselijk gekneuter in de keuken. Zoals heel zacht blubbend geurend draadjesvlees op het fornuis. En natuurlijk moet ik dan om de haverklap proeven  🙂 Op het aanrecht staat een pompoen te wachten. Vorig jaar heb ik voor het eerst pompoensoep gemaakt -*want gezond en kleurig*- het was even wennen aan de zoete smaak. Ik heb echter liever pittig dan zoet. Struinend op het net vond ik bij Ellen een overheerlijk recept voor pompoensoep. Voor mij is dit dé winner: heerlijk geurende komijn, een spaanse peper er door, en in de soepkom een kneep citroensap en een schep yoghurt. O ja, liever peterselie dan koriander. Er zijn zoveel mogelijkheden zoals geroosterde pompoen met rozemarijn en knoflook. Dat lijkt me wel iets voor komend weekend!

Eind oktober en wat is het nog opvallend groen. Maar toch: een aantal bomen doen hun best om hun meest fraaie kleuren tevoorschijn te toveren…

In het zachte zonlicht ontstaat iets van ‘vuur en vlam’

De kleine man ♥

En eindelijk komen ook de zwammen boven de grond…

In de berm een groepje inktzwammen…

Raar spul vind ik dat eigenlijk…

Zo langzamerhand valt er weer van alles te ontdekken in het bos!




Het lijkt net een lantaarntje, dit ienemienie-zwammetje

En ook de porseleinzwam laat zich weer zien!

Tot nu toe is het een rustige en kalme herfst en mijn innerlijke tempo is navenant. Ik vaar mee op de kalmte en rust, het doet me goed. Boaz heeft een scherpe neus voor egels die vooral ’s avonds onder de struiken scharrelen. Enig om ze te zien, maar ik moet dan wel de smurf goed in de gaten houden!

Thursday Challenge – Paper #1

Thursday Challenge: “PAPER (week 1 of 2)” (Books, Libraries, Newsstands, Wrapping Paper, Litter,…)

Van donker naar licht

De dageraad vind ik zo mogelijk nog boeiender dan zonsopkomst heb ik gemerkt. Er zijn dan zoveel kleurschakeringen aan de hemel dat ik ogen tekort kom.
Aan de ene kant daagt er al iets van licht…

… terwijl het aan de andere kant nog zo goed als nacht is

met de maan nog aan de hemel…

Het heeft iets mystieks, dit uur voor zonsopkomst, iets magisch.
De stilte is stiller dan stil, ik geef me eraan over.
Met aandacht en eerbied voor dit zo mooie universum.
Reigers in nachtrust


Het is ‘ganzentijd’, ze zijn van verre al hoorbaar

Dan kan ik alleen verwonderd zijn

De reizigers wens ik in gedachten een behouden vlucht

Het Licht dat altijd weer bijzonder is en altijd anders en dat nooit verveelt

We doen nog even een ‘rondje golfbaan’ de smurf en ik  :-), het is veel te mooi weer om al naar huis te gaan!


Het was een weergaloze heerlijke ‘zonder-jas’ herfstdag!

De bomen kleuren nog niet volop en uitbundig, hier en daar een enkele zwam
Zodra we thuis zijn, staat Boaz al voor de achterdeur: ‘het is mooi weer vrouw, we gaan buiten zijn!’
Voor hem een kauwstaafje en voor mij een kop koffie.
De wespen worden traag.
Een roodborstje op de schutting, ruziënde mussen in de boom, een koolwitje en citroenvlinder fladderen voorbij.
Genieten… het klinkt vaak zo cliché, maar we hebben dat vandaag wel volop gedaan!

Thursday Challenge – Joyful

Thursday Challenge – JOYFUL (week 1 of 2) (Any scene that is joyful, happy, hopeful,…)

Veldboeket

Ogenschijnlijk lijkt alles wel zo’n beetje uitgebloeid, en dan is het verrassend om in dit jaargetijde een berm vol bloemen tegen te komen…

Heerlijk om zoveel kleur en moois te zien!
Fijne dag gewenst!

Thursday Challenge – Sun #2

Thursday Challenge: “SUN (week 2 of 2)” (Sunrise, Sunset, Sunset colors,…)

Dierendag

En nee, ik besteed er geen extra aandacht aan.
Want voor Boaz is het eigenlijk elke dag wel dierendag… 🙂
Het grootste plezier doe ik hem met een ‘rondje bos’ waar hij zich helemaal kan uitleven met zijn neus die altijd de geurtjes onderzoekt. Ik vind dat uitermate boeiend om naar te kijken! Af en toe pikt hij een spoor op en dat moet dan even worden gevolgd, maar zodra ik hem roep komt er een allerblijst hondje aangesjeesd: ‘wat heb ik het goed, vrouw!’ En daarom is het elke dag Dierendag voor mijn boskabouter die steeds meer uit zijn schulp komt. Zelfs na ruim twee jaar zie ik nog steeds positieve veranderingen in hem en het maakt me dankbaar en blij dat ik hem dit kan bieden!

Graag loop ik in het ‘bos van de toekomst’ bij Veenhuizen: de paden zijn redelijk recht-toe-recht-aan, het is zelfs voor mij bijna onmogelijk om daar te verdwalen  ;-). Een deel ervan is aangelegd als herinneringsbos waar bomen zijn geplant ter herinnering aan dierbaren die er niet meer zijn. Bij de ingang van de lange laan staat aan de voet van een eeuwenoude boom een lantaarntje, het ontroert me en ik voel ook altijd iets van eerbied dat iemand dit hier heeft neergezet. Wie weet hoe lang het er al staat…

Boaz heeft het ultieme genot gevonden: rollen in smerige smurrie, jakkiebah!

De lange laan die uitkomt bij het prachtige uitzicht op het Esmeer…

Uitzicht op het Esmeer (foto van internet), een mijmeringsplek waar ik graag pauzeer en mijn appel of boterham eet… vorige week waren er honderden ganzen te zien. Zo mooi!

Het bos blijkt een walhalla te zijn voor allerlei soorten mos, waaronder het zo fraaie bekertjesmos:


Sparren vol druppels…
En eindelijk komen de herfsttinten tevoorschijn…

Druk neuzig baasje…


Een berkenstam om in de gaten te houden… die gaat alleen maar mooier worden de komende tijd!


Bij verschillende bomen staan mooie teksten, die binnenkomen…

… of die aanzetten tot nadenken en bespiegelen…

Ik denk dat we morgen maar weer een ‘rondje bos’ gaan doen!