Het moet een waar paradijs zijn nu, daar in het o zo prachtige Belgische Hallerbos: een oase van boshyacinten… Man man man, je zult er maar rondwandelen met of zonder hond! *foto internet*
Hallerbos

Gisterochtend besloot ik op één van mijn plekjes te kijken hoever het hier in het hoge noorden is met de hyacinten en warempel, ze beginnen te komen. Mijn hart maakte een vreugdedansje!DSC01791
Terwijl ik daar wat rond kijk, hoor ik ineens mijn naam noemen: blijk ik bij de woning van mijn garageman voor de deur te staan. Dacht ik even heerlijk anoniem in het gras te liggen, no way 🙂 We kletsen wat en hij biedt me heel sympathiek een kop koffie aan, maar de combinatie van zijn kat en mijn hond is niet zo handig. Ach, ik rij binnenkort wel voor een kop koffie langs de garage waar iedereen altijd welkom is, met hond en zonder auto-gedoe!
Er is nog meer moois te zien:
DSC01805kb
Het bos wordt steeds groener…
DSC01758
’s Avonds lopen Boaz en ik meestal onze vaste route langs de hondenuitlaatstrook. We komen vaak dezelfde mensen-met-hond tegen, Boaz hoort er inmiddels helemaal bij en dat is leuk om te zien. Ik ben blij verrast als ik daar ineens in het piepkleine bos allemaal blauw zie!
Jawel, op loopafstand heb ik nu mijn eigen Hallerbos…
DSC01865kDSC01894kb
DSC01910k

DSC01919k
DSC01928k
DSC01937b2
Ik doop het bosje om tot ‘mijn-geniet-bos’ 🙂
Bij thuiskomst ga ik direct flink douchen, want het barst van de teken met dit vochtige weer.
Alles kriebelt…