Het koude licht nodigt vooralsnog niet uit om voor dag en dauw op te staan. Ik bedenk me wel drie keer als ik mijn raam uit kijk en de bomen tekeer zie gaan. Nee, dan maar eerst een blokje om met de kleine man en later op de dag bedenken wat we gaan doen. Maar o, wat kijk ik er naar uit om ’s morgens vroeg er op uit te gaan met Boaz.
Inmiddels zie ik de eerste zwaluwen verschijnen, zie ik een libel over het water scheren en vandaag hoorde ik voor het eerst de koekoek. Meestal laat die zich rondom de 20e april horen, als voorbode op beter (lente)weer. De futen hebben zich amper laten zien en de zwanen vertoeven blijkbaar elders: het nest waarop ze jaar na jaar vertoefden is dit jaar niet in gebruik. Ik vraag me af of ze elders hun heil hebben gezocht.
Vanochtend was het windstil, het had licht gevroren.
‘Kom Boaz, we gaan er vandoor’, zei ik redelijk bijtijds tegen de kleine man.
Thermobroek aan tegen de nattigheid en kou.
Ik moet gewoon een poos de stilte in.
Appel mee als ontbijt voor onderweg en mijn jaszak vol gepropt met zijn ontbijt.
De fazant laat zich al van verre luidkeels horen.
De pinksterbloemen raken op hun eind…

en maakt plaats voor fluitekruid…

De vorst is al snel verdwenen, wat overblijft is fonkelend gras…

Nog even en het mos staat in bloei!

Mijn wandelmaatje en zo trouwe vriend vermaakt zich opperbest…

Geen oranjetipjes te zien, maar wel het geaderde witje in mooi zacht licht.


Oplettend manneke ♥

Afgelopen jaar was een slecht vlinderseizoen… ik hoop echt dat dit de voorbode is van een beter vlinderjaar!